ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ Η ΝΑ ΜΗ ΔΩΣΕΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ; ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ…

Στο σύμπαν και την κοσμοθεωρία της φιλοσοφίας της δεύτερης ευκαιρίας, συγκρούονται δύο διαφορετικές, και στην ουσία και στο περιεχόμενο, απόψεις, στα στρατόπεδα των οποίων καταφεύγουμε ή αυτομολούμε όλοι μας: η σκληρή και απόλυτη, που απορρίπτει ακόμη και το σχετικό ενδεχόμενο, θεωρώντας τους ανθρώπους ανίκανους να μπορέσουν μέσω αυτής να βελτιωθούν, αλλά αντίθετα, θα την εκμεταλλευθούν, για να διαπράξουν πάλι τα ίδια σφάλματα. Και η πιο ανθρωπιστική, που θεωρεί ότι όλοι μπορούμε να κάνουμε λάθη, και πρέπει να μας παρέχεται το περιθώριο να μάθουμε από αυτά και να διορθώσουμε τις αρνητικές τους επιπτώσεις.

Όλες οι ενδιάμεσες απόψεις, μην έχεις αμφιβολία, συνιστούν αδυναμία των φερόντων υποκειμένων τους να συνταχθούν υπό τη μία ή την άλλη σκέπη, καταφεύγοντας στην περιπτωσιολογία, για να τη δικαιολογήσουν. Κι όμως, μέσα τους, γνωρίζουν ακριβώς τι πιστεύουν. Εφαρμόζοντας το σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας τους. Και για να μπούμε στο σχετικό τριπάκι, πού αλλού θα σε πάω; Μα στο αγόρι σου. Εκεί το κατ’ εξοχήν πεδίο εφαρμογής, εκεί και όλη η κουβέντα για το θεματάκι. Και, μπορεί να αναφερθώ σε περιπτώσεις μεν, η απάντηση μου για να σε βοηθήσω, θα είναι κατηγορηματική δε. Ώστε να ξεμπλέξεις τον κόμπο που βρίσκεται στο μυαλό σου, και να μπορέσεις να οργανώσεις την απάντηση σου απέναντι στη μετανοούσα Μαγδαληνή, που προσπίπτει στα πόδια σου, ικετεύοντας για έλεος:
Κέρατο. Ιδού το λαμπρότερο πεδίο δόξης, ιδού και το δίλημμα σου. Η στιγμή αδυναμίας, ακόμη και ο καταλογισμός μέρους της ευθύνης σε σένα την ίδια, μπορεί να επιστρατευθεί για να δικαιολογήσει την απιστία του και να τεκμηριώσει το αίτημα του για συγχώρεση. Όσο και να θες να βαυκαλίζεσαι, προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου με γελοία επιχειρηματολογία, η ουσία δεν αλλάζει: και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι, από τη στιγμή που το έκανε, πάει να πει ότι έπαψε να ικανοποιείται από σένα. Ότι κάτι έσπασε μέσα του και ότι, αργά ή γρήγορα, θα το ξανακάνει. Μπορεί να το μετάνιωσε προσωρινά, αλλά μόλις τα πράγματα καταλαγιάσουν, πάλι τα ίδια θα έχεις. Εφόσον το γυαλί ράγισε, δεν ξανακολλά στην προκειμένη περίπτωση. Οπότε, τζους, στεγνά…
Αδιαφορία. Ε έχει σαν διακοσμητικό στοιχείο στο σαλόνι του, δεν ενδιαφέρεται για το ότι υπάρχεις καν, σε πληγώνει καθημερινά με την έλλειψη ενδιαφέροντος του. Πάντα κάτι άλλο θα μπει ανάμεσα σας, θα του δώσει προτεραιότητα, ενώ έχει άπλετο χρόνο να ασχοληθεί και με εσένα. Μία ανία έχει εγκατασταθεί στη σχέση σας και μία αίσθηση δεδομένου που σε προσβάλλει κάθε μέρα και περισσότερο. Μπορείς να του χτυπήσεις το καμπανάκι, να του επισημάνεις άμεσα το πρόβλημα και να του δώσεις το τελεσίγραφο σου. Αυτή θα είναι και η μοναδική δεύτερη ευκαιρία που θα του παράσχεις, εξαιρετικά επιεικώς. Αν δεις ότι δεν συμμορφώνεται, τότε αντίο και χωρίς να κουνήσεις μαντήλι…
Άσχημη συμπεριφορά. Ένας γενικότατος όρος, που περικλείει μέσα του από τη διαρκή υποτίμηση και τους λεκτικούς εξευτελισμούς, μέχρι και το να σηκώσει χέρι εναντίον σου. Στις πρώτες περιπτώσεις, ξεκαθαρίζεις τη θέση σου, και σηκώνεις όριο-τάφρο γεμάτο κροκοδείλους, που θα τον κάνουν μια χαψιά, έτσι και τολμήσει να το ξεπεράσει. Στην τελευταία, έχεις μαζέψει τα μπογαλάκια σου χωρίς δεύτερη κουβέντα, και έχεις λάβει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε να το μετανιώσει πικρά (βάλε όλη σου την εκδικητική φαντασία ελεύθερα σε λειτουργία). Χωρίς να γίνει καν κουβέντα ακόμη και για το απειροελάχιστο ενδεχόμενο να το ξανακοιτάξουμε το θεματάκι…
Έλλειψη χρόνου. Δεν είναι ότι σε βάζει σε δεύτερη μοίρα, είναι ότι απλά δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο να σου διαθέσει, αυτόν που όμως χρειάζεται για να γνωρίζεις και εσύ η ίδια ότι βρίσκεσαι δεσμευμένη σε κάτι σοβαρό. Ατελείωτες υποχρεώσεις, βουνά εργασίας και τρεξίματος, χίλια δυο μπορεί να μπαίνουν στη μέση, και να καθιστούν τη μεταξύ σας επαφή σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Και ναι, φέρει ευθύνη, απλά και μόνο για το γεγονός ότι πίστεψε ότι θα μπορέσεις να αρκεστείς σε αυτά τα ελάχιστα που είχε να σου προσφέρει. Η ποινή πρέπει να καταλογιστεί αυθωρεί και παραχρήμα, να του ανακοινωθεί και να του τεθεί άμεσα χρονικό περιθώριο συμμόρφωσης. Πέραν του οποίου, η αποχώρηση σου θα έχει κιόλας συντελεστεί…
Αλαζονεία. Δεν σε υπολογίζει, είσαι πάντα δεύτερη, η γυναίκα που πρέπει να υπακούει στις προσταγές και επιθυμίες του ανδρός, ένα απλό παιχνιδάκι συμπληρωματικό και εξυπηρετικό των ορέξεων του. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ο ίδιος είναι απόλυτα ικανοποιημένος η ίδια θα πρέπει να του λες και ευχαριστώ. Δεν είναι ότι σου φέρεται άσχημα καθαυτό, είναι ότι με τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του σου δείχνει ότι δεν σε υπολογίζει ως ισότιμο μέλος αυτής της σχέσης. Για αυτόν θα είσαι πάντα ένα βήμα πιο κάτω, και αυτό όχι επειδή έφταιξες σε κάτι, αλλά διότι αυτή είναι η (ηλίθια) κοσμοθεωρία του για το ρόλο κάθε γυναίκας που εισέρχεται στη ζωή του. Δεν ξέρω αν πρέπει να μπεις καν στον κόπο να επιχειρήσεις να του τη μεταβάλλεις, μπορεί και να αποδειχτεί εξαιρετικά χαμένη υπόθεση. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η δική σου θέση οφείλει και εδώ να είναι ξεκάθαρη, και να θέτει τον ίδιο προ των ευθυνών του με σαφή τρόπο και ακόμη σαφέστερο χρονοδιάγραμμα. Θα μου πεις, αν κλονιστεί μέσα σου η εικόνα π ου είχες σχηματίσει γα το άτομο του, τα πράγματα είναι σκούρα. Παρ’ όλα αυτά, μπορείς να κάνεις μια προσπάθεια και να δώσεις τον ελάχιστο δυνατό χρόνο, εξετάζοντας συνάμα και την αντίδραση του στις λογικές απαιτήσεις σου. Κι αν δεις ότι δεν είναι η πρέπουσα, ε από εκεί και πέρα, οποιαδήποτε περαιτέρω παραχώρηση δεν έχει το παραμικρό νόημα, ακριβώς επειδή θα είναι άσκοπη. Και μπορείς να αποχωρήσεις μεγαλοπρεπώς, αφήνοντας τον να μονολογεί γα δεύτερες ευκαιρίες και για υποχωρήσεις σε μία σχέση, μην έχοντας καταλάβει καν τι έχει συμβεί…
source:marymary.gr