Τελαίωνε με ότι σε φρικάρει

Είναι εκπληκτικό με πόση ευκολία επιλέγουμε να ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας, αναφορικά με τα πρόσωπα και πράγματα εκείνα που μας χαλάνε και που ταράζουν το ήδη ευαίσθητο νευρικό μας σύστημα. Οι πιθανοί τρόποι αντιμετώπισης ποικίλουν εξωφρενικά, από κρίσεις υστερίας και σπασμωδικές κινήσεις, μέχρι κλείσιμο στον εαυτό και χαριτολογίες με την κυρά κατάθλιψη. Το ένα το πιο απλό και δραστικό, που σαν σιρόπι θα μπορούσε να εξοντώσει μία για πάντα τον καταραμένο βήχα, απλά μένει έξω από το συρτάρι με τα γιατροσόφια μας.
Εννοώ την επιλογή του να συνδέσεις όλα αυτά που σε φρικάρουν και που μπορούν να σε κάνουν άνω κάτω με τηλεφωνική γραμμή για Κάιρο, να τα αγνοήσεις, και να τα βάλεις στην άκρη, με σειρά προτεραιότητας για τον κάλαθο των αχρήστων. Όσο κι αν η τάση σου για δημόσιες σχέσεις και διατηρήσεις των χρυσών ισορροπιών σε τραβάνε από το μανίκι, η παντελής άγνοια, με την έννοια ακριβώς της απολύτως ηθελημένης έλλειψης γνώσης για καθένα από αυτά, οφείλει να τοποθετηθεί στην κορυφή της λίστας σου. Με ασθένειες ανταποκρινόμενες στην εν λόγω συνιστώμενη αγωγή ιδίως τις εξής:

• Η γνώμη των άλλων. Ένας από τους μεγαλύτερους καρκίνους του ανθρώπινου γένους, εν Ελλάδι τουλάχιστον. Απασχολεί τους πάντες. Δεν επιτρέπει να φέρεσαι όπως νιώθεις και αισθάνεσαι, αλλά σύμφωνα με τα πρότυπα των τρίτων. Το «τι θα πει ο τάδε ή ο δείνα», ανάγεται σε κύριο κριτήριο για τη λήψη των αποφάσεων σου. Με τη ζωή σου πολλές φορές να διαμορφώνεται κατά τις δικές τους προτιμήσεις. Γιατί δεν βγαίνεις από το σώμα σου, αν τους το παραδώσεις κιόλας, αφού αυτό αποτελεί το επόμενο βήμα; Κοπελιά, γράφτους όλους κανονικότατα, κλείσε τα αυτιά σου στις σειρήνες, και be yourself! Ζώντας σύμφωνα με τα δικά σου πρότυπα, τα οποία κανένα ανθρωπάκι δεν δύναται να κρίνει, κουνώντας σου επιδεικτικά το δάχτυλο. Έχουμε και μπαλτά να το κόψουμε, αν χρειαστεί…
• Κανόνες ηθικής. Οριζόμενοι από αρχαιοτάτων χρόνων, εμποτισμένοι στο συντηρητισμό, και με τις αράχνες να έχουν καταλάβει με τους ιστούς τους το σύνολο του νοήματος τους. Το να ακολουθείς τους τυπικούς κανόνες (aka νόμους), είναι απαραίτητο για να μη φαγωθείς με το διπλανό σου. Το να ακολουθήσεις τους κανόνες ηθικής της θείας από το χωριό ή του κάθε στερημένου και πικραμένου, είναι καθαρά προσωπική σου επιλογή. Όπως και η καταπίεση που θα αισθανθείς άνευ λόγου και αιτίας, εφόσον δεν σε εκφράζουν. Για αυτό, αν δεν επιλέξεις να τους γράψεις κανονικότατα, γνωρίζοντας πολύ καλά κατά πόσο είσαι ηθική ή όχι, μην έρθεις να μου κλαφτείς μετά…
• Γονείς. Και το κουμάντο που επιχειρούν να κάνουν σε σένα και τη ζωή σου. Δεδομένο πρώτο: ότι και να σου πουν είναι οι γονείς σου, οπότε οφείλεις να τους σέβεσαι. Δεδομένο δεύτερο: υπάρχουν συγκεκριμένα όρια στον κύκλο επιρροής τους πάνω σου, τα οποία οφείλεις να θέσεις ρητά και με σαφήνεια. Ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστείς μαζί τους. Πολλές φορές, το να μη σπάσεις αβγά απλά is not an option. Και επειδή κάθε γονέας έχει ένα πολύ συγκεκριμένο πρότυπο για το παιδί του στο μυαλό του, προκειμένου να μην καταλήξεις άβουλη μαριονέτα στα χέρια των επιθυμιών τους, φρόντισε αντί να φρικάρεις, να είσαι ξεκάθαρη εξαρχής μαζί τους. Μην επιτρέποντας την παραμικρή παρέμβαση στη ζωή σου. Και με την ανεξαρτησία σου δεδομένη…
• Άσπονδοι φίλοι. Από αυτούς, θα συναντήσεις πολλούς στο δρόμο σου. Ειδικά της κατηγορίας εκείνης που σε εκτιμά και σε λατρεύει όσο δεν κάνεις την παραμικρή προσπάθεια για να περάσεις μπροστά. Τότε και τα μαχαίρια θα βγουν από τα θηκάρια και η προσπάθεια για να σε καθηλώσουν στο ίδιο επίπεδο με αυτούς θα είναι συντονισμένη και έτοιμη να σε πλήξει. Μπορείς να το αποφύγεις και ιδίως να το αγνοήσεις. Βάζοντας ένα μεγαλοπρεπέστατο Χ και προχωρώντας, μην αναζητώντας λόγους και αιτίες. Δεν αξίζει ούτε τον κόπο ούτε τη φαιά σου ουσία. Απλά, προχώρα…
• Προσωπικά όνειρα και προσδοκίες. Είναι όλα εκείνα που απαιτείς από τον εαυτό σου, που στοχεύεις για σένα, και που δεν σου αφήνουν το παραμικρό σημάδι παρέκκλισης από το μονοπάτι που έχεις χαράξει. Ψυχραιμία! Το να επιτρέψεις σε αυτό που εσύ επιθυμείς να σου κάνει κουμάντο εκ των έσω και να σε ελέγξει, απλά θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αντί να κάθεσαι και να τρώγεσαι με τα ρούχα σου, συνεπώς, καλό θα ήταν να δοκιμάσεις κατά πόσο τα τελευταία ανταποκρίνονται επαρκώς σε σένα. Και από αυτή τη νομιμοποιητική βάση, να ξεκινήσεις ξανά το ταξίδι σου, χωρίς πειθαναγκασμούς…

Στο είπα και το ξαναλέω: ακόμη και αυτά που περιμένεις από σένα μπορεί να καταστούν βάσανο και μέγγενη, αν δεν τα διαχειριστείς σωστά και με υπομονή. Για τους εξωτερικούς παράγοντες, τα πράγματα είναι απλούστερα. Με μία κοινή συνισταμένη: ότι μας χαλάει, μας πηγαίνει πίσω, δεν μας επιτρέπει να είμαστε καλά, το αφήνουμε. Κόβοντας τα σχοινιά και χωρίς να κάτσουμε να το υπεραναλύσουμε, γιατί μόνο περισσότερη σύγχυση θα πάρεις. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να φρικάρει και μην κάνεις βήματα προς τα πίσω. Προχώρα μπροστά και επίδειξε παροιμιώδη αγνοητικά χαρακτηριστικά όλων των βαριδίων και στενόμυαλων ανθρώπων που επιθυμούν να σε τραβήξουν μαζί τους ή να σε διαμορφώσουν κατά τα δικά τους πιστεύω. Μπορούν να βρουν άλλο ενεργούμενο, πάντως  όχι εσένα. Επιτρέποντας τους να κινηθούν από εδώ και πέρα όπου θέλουν, αλλά πάντως μακριά σου. Και σε απόσταση ασφαλείας, χωρίς να μπορούν να σε βλάψουν…
source:marymary.gr