Ευτυχισμένη είσαι μόνο όταν δεν ενδιαφέρεσαι για αυτά

Δεν νομίζω ότι υπάρχει δυσκολότερη προσδιοριστέα έννοια από αυτήν της ευτυχίας. Όχι γιατί εξ ορισμού συνίσταται σε κάτι το ολωσδιόλου διαφορετικό για καθέναν από εμάς. Ούτε διότι δεν μπορεί να μετουσιωθεί σε τίποτα το υλικό, αλλά έρχεται και φεύγει φευγαλέα, ως φάντασμα στις ζωές μας. Όσο για το ότι ακριβώς είναι κάτι ασυμβίβαστο και ανεξάρτητο από κάθε δέσμευση, μην αφήνοντας σε κανέναν να την αγγίξει και να τη διαμορφώσει κατά τα δικά του πρότυπα, επιλέγοντας η ίδια πότε και πώς θα μας επισκεφθεί από το θρόνο της.
Θα μου πεις, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να της τραβήξουμε την προσοχή και προς το μέρος μας; Βεβαίως και μπορούμε, αλλά δεν την εξασφαλίζουμε σε καμία περίπτωση. Και όταν το κάνουμε και τα καταφέρουμε, πολλές φορές δεν το συνειδητοποιούμε καν. Εκεί συνίσταται και το όλο τρικ της υπόθεσης, αυτό που την κάνει ξεχωριστή, το ότι πολλές φορές τη ζούμε και την απολαμβάνουμε, ανεξαρτήτως της διάθεσης μας να επιβεβαιωθούμε ως ευτυχισμένοι. Μικρά μικρά σημάδια και ψηφίδες συνθέτουν το ψηφιδωτό της, και ψηγματωδώς μπορούμε να την ανασυνθέσουμε στη ζωή μας, ακόμη και όταν έχει πετάξει μακριά. Γιατί ναι, σημάδια υπάρχουν. Και μπορούν να σου δείξουν το δρόμο και να σου πουν ότι ναι, είσαι ευτυχισμένη. Ιδίως όταν φτάσεις στο σημείο να μη μετράνε για σένα πράγματα όπως τα παρακάτω:
 
Η γνώμη των άλλων για ότι κάνεις ή για αυτό που ζεις. Όποια κι αν είναι η επιλογή σου, όταν φτάσεις στο σημείο να κλείσεις τα αυτιά σου και απλά στο να αφεθείς να το ζήσεις, τότε ναι κοπελιά, είσαι ευτυχισμένη. Ακριβώς επειδή είσαι συνεπής με τον εαυτό σου και αυτά που επιθυμείς πραγματικά για σένα. Άρα και αληθινή…
 
Ανταλλάγματα. Το να πάρεις το ο,τιδήποτε πίσω ως ευχαριστώ ή δείγμα ευγνωμοσύνης για κάτι που προσφέρεις. Αν δηλαδή κάνεις κάτι με όλη σου την καρδιά, ανιδιοτελώς και χωρίς καμία διάθεση ανταπόδοσης ή επιστροφής από την απέναντι πλευρά, ε αυτό είναι που δηλώνει μία συμφωνία και μία ικανοποίηση με όλη σου την καρδιά, που αντανακλά σε αυτό που είσαι. Πόσο ωραίο και πόσο σπάνιο…
 
Κομφορμισμός. Η προσαρμογή δηλαδή με τις επιταγές και την κυρίαρχη βούληση του περιβάλλοντος σου και της κοινωνίας γενικότερα. Όλοι αυτοί οι στρυφνοί ανέραστοι ηθικοί κανόνες, που επικρέμανται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια όλων, έτοιμες να καρατομήσουν κάθε τι που δεν συμφωνεί με τα ορισθέντα από τους ίδιους, ως θεϊκή επιταγή. Από τη στιγμή που έχεις ξεφύγει πολύ μακριά από την εν λόγω γκιλοτίνα του δημίου, μπορείς να πεις με σιγουριά ότι είσαι στο δρόμο της ευτυχίας…
 
Αποδοχή και επικύρωση. Από τους γύρω σου, από το ευρύτερο περιβάλλον, από καθένα που νομίζει ότι μπορεί να έχει λόγο πάνω σε σένα και στη ζωή σου. Η απαγκίστρωση από τους όρους της επιβεβαίωσης θα σου δείξει το δρόμο, για να βρεις όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά και κάθε τι άλλο που επιθυμείς να φτάσεις στη ζωή σου. Και όσο λιγότερο κυνηγάς τα ανέξοδα «μπράβο» και τους επαίνους, τόσο ευκολότερα θα στέρξεις προς τον προορισμό σου…
 
Ορθοφροσύνη. Αυτή η μάστιγα του να είσαι πάντα μέσα στα καλούπια σου, σωστή αλλά ξύλινη, ορθή μέχρι τελευταίας ρανίδας αλλά καταδικασμένη να μην μπορέσεις ποτέ να ξεπεράσεις τα όρια. Όταν απαρνηθείς κάθε σχετική κοινωνική σύμβαση και αδιαφορήσεις για ανούσιες φτηνές συγκρίσεις και προκατασκευασμένες απόψεις, τότε θα ξέρεις ότι προχωράς ολοταχώς προς τη δική σου αλήθεια, που είναι ανεξάρτητη και συνεπώς η πραγματικά σωστή.
 
Κουτσομπολιό και τοξικές σχέσεις. Το να αφήσεις πίσω σου τους ψιθύρους και τα βέλη που εκτοξεύονται καταπάνω σου, προϋποθέτει μεγάλη μαεστρία και επιδέξιους χειρισμούς. Μαρτυρά ωστόσο και κάτι άλλο: ότι είσαι πολύ πάνω και πέραν αυτών και ότι είσαι αποφασισμένη να κλείσεις τα αυτιά σου σε κάθε είδους φθονερή σειρήνα που σκούζει δίπλα τους. Απλά και μόνο επειδή είσαι καλά. Πραγματικά καλά…
 
Καταπιεσμένα συναισθήματα. Όταν τα παραμερίσεις, και ξεχαρβαλώσεις τα σαράκια εξισώνοντας τα με το απόλυτο μηδέν, που μοιάζουν να έχουν κατοικοεδρεύσει εντός σου, απλά και μόνο επειδή πια έχουν αντικατασταθεί από άλλα αισθήματα, που πλημμυριδόν έχουν πάρει τη θέση τους, ε χρειάζεται και να αναρωτιέσαι αν πραγματικά είσαι ευτυχισμένη;
 
Εκδίκηση. Ο Μωσαϊκός Νόμος, ο οποίος σου περνά αδιάφορος. Επειδή το να πάρεις το αίμα σου πίσω δεν σου λέει πια τίποτα. Επειδή όσοι σε έβλαψαν μπορούν να κρυφτούν στα σκοτεινά τους λαγούμια, δεν πρόκειται να ξοδέψεις ούτε ικμάδα της ενέργειας σου, ούτε σταγόνα από το σάλιο σου για τους ίδιους και τις ενέργειες τους. Το έχεις ξεπεράσει το θεματάκι, καθώς και τους ίδιους. Επειδή είσαι σε άλλο επίπεδο πια, και όλα σου μοιάζουν πολύ φτηνά για να εμπλακείς μαζί τους, επιστρέφοντας τη λάσπη που σου εκτοξεύουν. Καθαρή πια, θα πορευτείς στο δρόμο που επέλεξες προ πολλού και θα τους αφήσεις να τρώγονται μόνοι τους, ακριβώς επειδή μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν, και ως εκεί φτάνουν. Εσύ είσαι ευτυχισμένη. Αυτοί έχουν άραγε καν ακούσει τη λεξούλα; Δεν νομίζω…
source:marymary.gr