ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ;

Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα φαινόμενα που η άτιμη οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια: νέοι και νέες, που για καιρό ζούσαν μόνοι τους, όντες οικονομικά ανεξάρτητοι, επιστρέφουν στο πατρικό, απλά γιατί πλέον δεν μπορούν να τα βγάλουν πια πέρα μόνοι τους. Κάτι οι καταποντισμένοι μισθοί, κάτι τα έξοδα που ολοένα και αυξάνονταν, ε με απλά μαθηματικά διαπιστώνεις ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί. Όσο και αν δεν θέλεις να το παραδεχτείς, όσο μεγάλη κι αν είναι η ήττα που νιώθεις να σε κυριεύει μέσα σου.
Η ίδια δεν θα μπορούσες να αποτελέσεις εξαίρεση. Και από εκεί που είχες συνηθίσει να κάνεις τα κουμάντα σου, να μη δίνεις λογαριασμό σε κανένα, και γενικά, να έχεις βάλει τη ζωής ου σε μία σειρά, ακριβώς όπως εσύ την θες και την έχεις διαμορφώσει, ξαφνικά εν μία νυκτί βρίσκεσαι στην ανάγκη να καθαρίσεις και πάλι το παλιό σου δωμάτιο, να μετακομίζεις και να στριμώχνεις τα υπάρχοντα σου σε έναν εξαιρετικά περιορισμένο χώρο, και να ζητάς  και πάλι κλειδί το οποίο, όχι, δεν θα κατέχεις πια μόνο εσύ. Και αναρωτιέσαι: και τώρα τι;

• Πρώτα από όλα, μη σκεφτείς ούτε στιγμή να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για ότι έχει συμβεί. Δεν είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία. Το να σε κατηγορείς ως άχρηστη και αποτυχημένη, μπορεί να σε οδηγήσει τάχιστα στην αυτοκαταστροφή, αλλά δεν πρόκειται να σε σηκώσει από κάτω, ούτε να σου δώσει την παλιά σου ζωή πίσω. Για αυτό, σταμάτα τις μεμψιμοιρίες και τα δριμεία κατηγορώ και επικεντρώσου στο ότι η μετακόμιση αυτή είναι απλά κάτι που πρέπει να γίνει στην παρούσα χρονική στιγμή.
• Παρατήρησες το χρονικό προσδιορισμό? Μην αντιμετωπίσεις την επάνοδο σου στην πατρική εστία ως κάτι το μόνιμο, αλλά μία προσωρινή λύση, μέχρι να αρχίσεις και πάλι να τα βγάζει πέρα καλύτερα και μόνη σου. Σε πρώτη φάση, συμφιλιώσου με την αδήριτη πραγματικότητα και μη σέρνεσαι αρνούμενη το αυτονόητο: γυρνάς πίσω, ναι. Σε διαρκές ψάξιμο και αναζήτηση, ωστόσο, για το καλύτερο και το καινούριο…
• Συμβιβάσου με τη νέα σου ζωή, για όσο κι αν διαρκέσει. Ναι, θα έχεις πλέον και γκρίνια και παρατηρήσεις και, ίσως περιορισμούς. Απορρεόντων από το ίδιο το γεγονός του ότι πια δεν ζεις μόνη σου. Το να αντιδράς σπασμωδικά και επιθετικά ούτε θα σε βοηθήσει, ούτε θα σου προσφέρει κάτι. Και πάντως θα επιβαρύνει και άλλο την ατμόσφαιρα…
• Δες τα θετικά της όλης υπόθεση. Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που σε περιποιήθηκε κάποιος; Πόσο έχεις αναπολήσει το φαγητό της μαμάς, καταριώμενη τα καθημερινά delivery; Και πόσο ωραίο είναι να έχεις όλες τις δουλειές του νοικοκυριού έτοιμες και στο πιάτο; Για το σίδερο δεν το συζητώ καν, τεράστια αβάντα και ανακούφιση. Ρίξε ένα θετικό φως σε όλα εκείνα που μπορείς να λάβεις από την παρούσα κατάσταση. Ακριβώς επειδή αποτελεί το μόνο τρόπο για να μη σε πάρει εντελώς από κάτω. Και αυτό, δεν θες να το διακινδυνεύσεις, ειδικά τώρα…
• Φρόντισε να δείχνεις ότι έχεις γίνει πλέον και πάλι μέλος του σπιτιού και φρόντισε η σχέση σου με τους γονείς σου να είναι οι καλύτερες δυνατές (να και μία χρυσή ευκαιρία για συμφιλίωση γιατί όχι;). Ακριβώς επειδή και οι ίδιοι δεν ξέρουν το πώς να σε αντιμετωπίσουν, το να είσαι κλεισμένη όλη μέρα στο δωμάτιο σου δεν αποτελεί αυτό που θα λέγαμε ενδεδειγμένη λύση. Και υποδηλώνει εκτός από αδιαφορία και αχαριστία, και μία διάθεση παραίτησης, η οποία, αν σε εξυπηρετεί κάπου, πες το μου και μένα, έτσι, για να καταλάβω…

Σίγουρα, πρόκειται για μία πολύ δύσκολη, άβολη και άκρως δυσάρεστη κατάσταση, Η ψυχολογία σου είναι σίγουρα επιβαρυμένη και είναι λογικό να μη σκέφτεσαι πάντα καθαρά. Μην πανικοβληθείς και μην το χάσεις. Εδώ θα παιχτεί όλο τα παιχνίδι και εδώ θα δείξεις κατά πόσο είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της ζωής, με αυτή την οποία ζεις να αποτελεί μόνο ένα απειροελάχιστο δείγμα όσων σε περιμένουν στο μέλλον. Δεν το λέω ούτε για να σε τρομάξω, ούτε για να σε αποθαρρύνω. Απλά για να σου δώσω να καταλάβεις ότι η τυφλή παραίτηση και άρνηση δεν πρόκειται να σε οδηγήσουν πουθενά. Και πάντως, σίγουρα δεν θα σε ξαναβγάλουν από το πατρικό σου. Προσαρμογή στις νέες συνθήκες, διαρκής προσπάθεια και ελπίδα για το καλύτερο. Το τρίπτυχο που οφείλεις να κορνιζώσεις για να το βλέπεις μπροστά σου κάθε μέρα, και να μην ησυχάσεις, αν δεν το ικανοποιείς, μέχρι την επιτυχία και το χαμόγελο της τύχης και πάλι προς το μέρος σου. Προκάλεσε την και δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα στραφεί και προς το μέρος σου. Και στυγνά πραγματιστικά να το δεις το θέμα δηλαδή. Προς το παρόν, απόλαυσε τις μυρωδιές που έρχονται από την κουζίνα και χαλάρωσε στα φρεσκοπλυμένα σου σεντόνια. Είναι αισθήσεις που είχες να χρησιμοποιήσεις για καιρό, και τώρα μόνο αντιλαμβάνεσαι το πόσο πολύτιμες είναι για σένα. Δεν το λες και απόλυτο κακό. Αυτό σίγουρα όχι…
source:marymary.gr