Η ζωή μας καλύπτεται από αναρίθμητα «πρέπει», τα οποία τη
ρυθμίζουν κατά τρόπο περιοριστικό, ακριβώς για να διευκολύνουν τη
συμβίωση όλων μας κατά τρόπο ευημερούντα όσο αυτή διαρκεί. Μη σου πω να
την επιτρέπουν κιόλας. Όταν, ωστόσο, κάθε δράση και τρόπος σκέψης
εκπορεύεται και κατευθύνεται μηχανικά από μέρους σου προς τους εκάστοτε υποδοχείς, τότε αυτό αυτομάτως σημαίνει έλλειψη
αυτεξούσιου και αυτόνομης βούλησης και, καθ’ οδόν, δυστυχία. Γιατί τι
άλλο μπορεί να σημαίνει το να μην κάνεις όσα κάνεις επειδή τα θέλεις, τα
επιθυμείς, τα γουστάρεις, αλλά για άλλους λόγους, όλο και πιο θολούς
κάθε φορά;
Το χειρότερο, δε, είναι ότι και η ίδια πολλές φορές
αδυνατείς να διακρίνεις τα σημάδια τα υποδηλωτικά αυτής ακριβώς της
έλλειψης βούλησης, ακριβώς γιατί τα έχεις ψιμυθιώσει ή μασκαρέψει, ώστε
να περνάνε σαν πραγματικά κομμάτια δικής σου θέλησης και αυτόνομης
δράσης. Θέλεις από τύψεις, θέλεις από βαθύτερη γνώση της τραγικότητας
της κατάστασης που αντιμετωπίζεις, το ζήτημα είναι ότι έχεις μπει σε
ατραπούς ολισθηρές και επικίνδυνες. Και τα σημάδια του ότι πρέπει να
στρίψεις το τιμόνι, πριν πάρεις τον κατήφορο, είναι οδοδείκτες που σε
περιμένουν σε όλη τη διαδρομή:
source:marymary.gr
- Δεν αποφασίζεις η ίδια. Αλλά άλλοι. Οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί. Εφόσον δεν έχεις προσωπική γνώμη και βούληση, και δεν την εφαρμόζεις στην πράξη, αλλά υπακούς στα κελεύσματα άλλων, εκπίπτεις από αυτόνομη προσωπικότητα σε θλιβερό ενεργούμενο και άθυρμα στα χέρια άλλων, με όχι απαραίτητα σκοτεινούς σκοπούς, αλλά πάντως χωλούς. Ακριβώς επειδή δεν είναι και δικοί σου. Πώς το επιτρέπεις;
- Επιτυγχάνεις σε ό,τι κάνεις, αλλά… Αλλά μέσα σου νιώθεις κενό και την παραμικρή ικανοποίηση. Τι άλλο χρειάζεται για να σου χτυπήσει το καμπανάκι ότι βρίσκεσαι στον απόλυτα λανθασμένο δρόμο; Ή εν πάση περιπτώσει σε έναν ο οποίος δεν αποτελεί προσωπικής ου επιλογή; Και όχι, η επιτυχία δεν αποτελεί ανακουφιστικό παράγοντα. Ακριβώς επειδή σου είναι ξένη. Θα το καταλάβεις, όταν θα σου συμβεί την επόμενη φορά. Και θα το προσέξεις περισσότερο, ελπίζω…
- Τα πάντα σταθμίζονται σε λίστες με υπέρ και κατά. Και τίποτα με βάση αυτό που πραγματικά επιθυμείς και επιζητάς από τη ζωή σου και την πορεία της. Σταθμίζοντας μόνο πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, σαν άκαρδη τεχνοκράτισσα, που δεν μπορεί να σκεφτεί συναισθηματικά. Λες και δεν πρόκειται για τη δικής ου ζωή, και οι επιλογές σου δεν την διαμορφώνουν σε καθοριστικό βαθμό. Πάρτο αλλιώς, θα βρεις…
- Σέρνεσαι ή δυσπραγείς σε ό,τι κάνεις. Για την ακρίβεια, με το ζόρι και με μέγιστη βαρυθυμία κατορθώνεις να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι. Μην έχοντας την παραμικρή ικανοποίηση για τη μέρα που ακολουθεί. Αν το εν λόγω σκηνικό επαναλαμβάνεται διαρκώς, τότε πρέπει να εκπέμψεις συναγερμό. Διότι τα πράγματα πάνε εξαιρετικά στραβά…
- Αδρανοποιείς τις δυνατότητες, τα ταλέντα σου και τα χαρίσματα σου για την ακρίβεια, τα θέτεις σε μία κατάσταση χειμερίας νάρκης, μην επιτρέποντας να βγουν προς τα έξω, να δώσουν το παρόν και να σε αναβιβάζουν εκεί που πραγματικά αξίζεις. Ο νήδυμος μοιάζει η καλύτερη λύση για αυτά, ακριβώς επειδή ενδόμυχα δεν βλέπεις τον παραμικρό λόγο για να τα αξιοποιήσεις…
- Σκέφτεσαι πάντα τα πραγματικά σου θέλω. Τα οποία δεν βγάζεις ποτέ προς τα έξω, είτε από φόβο είτε από ανασφάλεια είτε από ο,τιδήποτε άλλο. Αφήνοντας τα ως νεφελώματα,να σου κατατρώνε τη σκέψη και την ψυχή και μένοντας με απωθημένα, τα οποία θα σου απευθύνουν για πάντα το βασανιστικό «τι θα είχε συμβεί, αν…;»
source:marymary.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου