Αυτή η καρδιά αγκινάρα, βρε παιδί μου, όσες φορές και να τη
συναντήσω, δεν θα πάψει ποτέ να με θέτει προ εκπλήξεων, ειδικά εις ότι
αφορά όλα εσάς τα χαριτωμένα κοριτσάκια, που είστε διατεθειμένες να
θεωρήσετε κάθε νεοεισερχόμενο αντιπρόσωπο του αντίθετου φύλου στην
καρδιά σας ως το απόλυτο παν στη (μέχρι τώρα άδεια; Μισή; Μίζερη και
κακόμοιρη;) ζωή σου. Όσο πιο πολύ το δέσιμο, τόσο περισσότερο πρέπει να
σε ανησυχούν οι χαρακτηρισμοί εντός της παρενθέσεως. Απλά διότι, θα τους επιβεβαιώνεις η ίδια και θα τους εξισώνεις με μία πραγματικότητα, που δεν την κόβω και πολύ τιμητική για σένα.
Όχι ότι σε απασχολεί και πολύ βέβαια, εν προκειμένω. Ίσα ίσα που συνηθίζεις να είσαι τόσο τυφλωμένη σε αυτή τη φάση, όσο απαιτείται για να μη συνειδητοποιείς την πραγματικότητα, να μην την αντιμετωπίζεις ως έχει και να προσγειώνεσαι κάθε φορά και πιο απότομα, με κάθε στραβοτιμονιά ή απότομη στροφή που μπορεί να σε πετάξει εκτός δρόμου. Λες και δεν θα πρέπει να ξέρεις ευθύς εξ αρχής ότι το αγόρι σου, λυπάμαι, αλλά όχι, δεν είναι τα πάντα στη ζωή σου. Όσα μουτράκια κι αν μου κατεβάσεις, όσες κατάρες κι αν μου ρίξεις. Τα γεγονότα σε ξεπερνούν και αποδεικνύουν το λάθος των ισχυρισμών σου. Ναι, είναι αδιάψευστα:
Τον ξέρεις τόσο λίγο. Και δεν βάζω την παράμετρο του χρόνου καθόλου στο τραπέζι της συζήτησης. Ακόμη κι αν δεν είστε στον πρώτο σας καιρό, και έχετε περάσει τα πρώτα στάδια της κρυάδας, και πάλι ο βαθμός γνώσης του αγοριού σου είναι τόσο μικρός, όσο μπορεί να είναι και ο δικός του για σένα. Που, και ανοιχτό βιβλίο να είσαι, είναι δεδομένο ότι θα έχεις αφήσει πτυχές με μέγεθος παγόβουνου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσα, κρυμμένες από το ευρύ κοινό (αυτόν δηλαδή). Καταλαβαίνεις τι συμβαίνει από πλευράς του, μιας και λόγω φύσεως, είναι πιο κλειστός και μαζεμένος. Αλήθεια, μία terra incognita σημαίνει τα πάντα για σένα; Αν μπορούσες να δεις και πέρα από εκεί που φτάνει το βλέμμα σου, θα το ξανασκεφόσουν στα σίγουρα...
Ο ίδιος δεν αισθάνεται το ίδιο. Καθολου όμως. Και αν δεν σου λέει κάτι η ορολογία περί αμοιβαιότητας συναισθημάτων, τότε μήπως να σκεφτείς τουλάχιστον την πιθανότητα να μην υπάρχει η αντίστοιχη απήχηση (στο φέρνω πιο light) όλων όσων εκπέμπεις προς το μέρος του; Με αποτέλεσμα, για να σου δώσω και μασημένη τροφή, ότι όχι απλά δεν θα λάβεις την προσδοκώμενη ανταπόκριση, αλλά στην κυριολεξία, όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή, θα βρεθείς κρεμάμενη στο κοινό. Και άντε να σε δω πώς σκοπεύες να τα μαζέψεις μετά, τα ασυμμάζευτα και πιθανόν μοιραία. Γιατί η έκθεση σου θα είναι ήδη μεγάλη. Το πόσο κακό μπορεί να σου κάνει αυτό, δυστυχώς θα το συνειδητοποιήσεις πολύ αργά...
Έχεις άλλους για αυτο το ρόλο, ξύπνα! Να προσπεράσω το εγωιστικό κριτήριο, και να το πάω στο επίπεδο της πλήρους αναισθησίας. Μα σοβαρολογείς τώρα; Έχεις γύρω σου τόσους ανθρώπους που θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα για σένα, αποτελούν κομβικό σημείο στη ζωή σου και διαδραματίζουν καίριο ρόλο, (κολλητές, οικογένεια κτλ) και εσύ απλά τους παραπετάς με ένα ρουθούνισμα βαριεστημάρας, ου μην και περιφρόνησης, στην άκρη; Ειναι δυνατόν; Είπαμε, ο έρωτας τυφλώνει, αλλά εσύ το παράκανες. Οκ λοιπόν, επένδυσε τα πάντα πάνω στον ωραίο, και νέο, και δυνητικά παντοδύναμο έρωτα σου, αφού σου αρέσει ο τζόγος. Θέλω να δω πόσα λεφτά θα πιάσεις στη ρουλέτα. Εύχομαι να μη σε δω πανί με πανί σύντομα...
Παίρνεις ρίσκο χαμηλής απόδοσης. Στα μάτια σου μπορεί να μοιάζει σιγουράκι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα αντεπεξέλθει το άλογο στο οποίο πόνταρες, στην εν λόγω κούρσα. Μπορεί και να κρατήσει αξιοσημείωτα, σημειώνοντας για πάρτη σου νίκες που δεν περίμενες. Αλλά ενδέχεται και να κλατάρει από το πρώτο 100ρι. Σύμφωνοι, τίποτα δεν είναι σίγουρο στη ζωή. Αλλά και εσύ θα πρέπει να συμφωνήσεις, ότι τα ανοίγματα που θα κάνεις σε αυτή, δεν θα πρέπει να είναι στο κενό, χωρίς να σε νοιάζουν οι προθέσεις που πιθανόν έχει από πλευράς του. Ναι, μπορεί να είναι πραγματικα καλές. Αλλά να αποδειχτούν εξωφρενικά λίγες απέναντι σου, και δεν ξέρω κατά πόσο θα είσαι έτοιμη να συμβιβαστείς με έναν πήχυ πολύ κατώτερο των προσδοκιών σου. Μήπως, να βρεις ένα στοίχημα που να μη μοιάζει με αποστολή αυτοκτονίας;
Ένα αγόρι είναι, όχι όλη σου η ζωή, ξεκόλλα! Και σταμάτα να με κοιτάζεις με μάτια που πετάνε φωτιές και βλέμμα που, αν σκότωνε, θα ημουν νεκρός εδώ και ώρα. Get a life, ειλικρινά! Δεν ξέρω ποιές ανασφάλειες και κενά στη ζωή σου καλύπτεις, ούτε πόσο μεγάλα αποδεκνύονται τα προσωπικά σου χάσματα, αλλά να ξέρεις, δεν πείθουν και δεν αρκούν. Και αυτό επειδή μιλάμε για τη ζωή σου. Να στο ξαναπώ; Τη ζωή σου... Για την οποία, καλώς ή κακώς είσαι υπεύθυνη, και την οποία δεν θα πρέπει να εκχωρείς στο σύνολο της σε κανέναν. Όσο κι αν η ίδια θεωρείς επιβεβλημένη ή και φυσιολογική τη σχετική παραχώρηση εξουσιών, στην ουσία αυτή δεν δείχνει τίποτα άλλο από την αδυναμία λκαι το φόβο σου να αντιμετωπίζεις τη ζωής ου και όσα έρχονται σε αυτή μόνη σου. Πετώντας το μπαλάκι αλλού, και παράλληλα, βρίσκοντας τον βολικότερο αποδιοπομπαίο τράγο, σε περίπτωση που τα πράγματα στραβώσουν... Ναι, να το αγαπάς το αγόρι σου, να το εκτιμάς και να το έχεις ψηλά. Αλλά από αυτού του σημείου μέχρι την αναγόρευση του σε επίγειο Θεό σου, υπάρχει μία τεράστια απόσταση, που θα σε καταπιεί στη διάρκεια της, αν δεν προσέξεις. Όχι εν είδει τιμωρίας, αλλά απλής αλληλουχίας των γεγονότων και καταστάσεων της καθημερινότητας σου. Αποδεικνύοντας σου αφενός ότι «τα πάντα» είναι μία πολύ βαριά λέξη και αφετέρου πως τα ηνία μπροστά από αυτή τα κρατάς εσύ, και τα παραχωρείς άκρως προσωρινά μόνο εκεί που πρέπει, σε άτομα δηλαδή που σε βάθος χρόνου έχουν αποδειχτεί άξια εμπιστοσύνης. Ρίχνοντας ταυτόχρονα και κλεφτές ματιές στο δρόμο...source:marymary.gr
Όχι ότι σε απασχολεί και πολύ βέβαια, εν προκειμένω. Ίσα ίσα που συνηθίζεις να είσαι τόσο τυφλωμένη σε αυτή τη φάση, όσο απαιτείται για να μη συνειδητοποιείς την πραγματικότητα, να μην την αντιμετωπίζεις ως έχει και να προσγειώνεσαι κάθε φορά και πιο απότομα, με κάθε στραβοτιμονιά ή απότομη στροφή που μπορεί να σε πετάξει εκτός δρόμου. Λες και δεν θα πρέπει να ξέρεις ευθύς εξ αρχής ότι το αγόρι σου, λυπάμαι, αλλά όχι, δεν είναι τα πάντα στη ζωή σου. Όσα μουτράκια κι αν μου κατεβάσεις, όσες κατάρες κι αν μου ρίξεις. Τα γεγονότα σε ξεπερνούν και αποδεικνύουν το λάθος των ισχυρισμών σου. Ναι, είναι αδιάψευστα:
Τον ξέρεις τόσο λίγο. Και δεν βάζω την παράμετρο του χρόνου καθόλου στο τραπέζι της συζήτησης. Ακόμη κι αν δεν είστε στον πρώτο σας καιρό, και έχετε περάσει τα πρώτα στάδια της κρυάδας, και πάλι ο βαθμός γνώσης του αγοριού σου είναι τόσο μικρός, όσο μπορεί να είναι και ο δικός του για σένα. Που, και ανοιχτό βιβλίο να είσαι, είναι δεδομένο ότι θα έχεις αφήσει πτυχές με μέγεθος παγόβουνου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσα, κρυμμένες από το ευρύ κοινό (αυτόν δηλαδή). Καταλαβαίνεις τι συμβαίνει από πλευράς του, μιας και λόγω φύσεως, είναι πιο κλειστός και μαζεμένος. Αλήθεια, μία terra incognita σημαίνει τα πάντα για σένα; Αν μπορούσες να δεις και πέρα από εκεί που φτάνει το βλέμμα σου, θα το ξανασκεφόσουν στα σίγουρα...
Ο ίδιος δεν αισθάνεται το ίδιο. Καθολου όμως. Και αν δεν σου λέει κάτι η ορολογία περί αμοιβαιότητας συναισθημάτων, τότε μήπως να σκεφτείς τουλάχιστον την πιθανότητα να μην υπάρχει η αντίστοιχη απήχηση (στο φέρνω πιο light) όλων όσων εκπέμπεις προς το μέρος του; Με αποτέλεσμα, για να σου δώσω και μασημένη τροφή, ότι όχι απλά δεν θα λάβεις την προσδοκώμενη ανταπόκριση, αλλά στην κυριολεξία, όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή, θα βρεθείς κρεμάμενη στο κοινό. Και άντε να σε δω πώς σκοπεύες να τα μαζέψεις μετά, τα ασυμμάζευτα και πιθανόν μοιραία. Γιατί η έκθεση σου θα είναι ήδη μεγάλη. Το πόσο κακό μπορεί να σου κάνει αυτό, δυστυχώς θα το συνειδητοποιήσεις πολύ αργά...
Έχεις άλλους για αυτο το ρόλο, ξύπνα! Να προσπεράσω το εγωιστικό κριτήριο, και να το πάω στο επίπεδο της πλήρους αναισθησίας. Μα σοβαρολογείς τώρα; Έχεις γύρω σου τόσους ανθρώπους που θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα για σένα, αποτελούν κομβικό σημείο στη ζωή σου και διαδραματίζουν καίριο ρόλο, (κολλητές, οικογένεια κτλ) και εσύ απλά τους παραπετάς με ένα ρουθούνισμα βαριεστημάρας, ου μην και περιφρόνησης, στην άκρη; Ειναι δυνατόν; Είπαμε, ο έρωτας τυφλώνει, αλλά εσύ το παράκανες. Οκ λοιπόν, επένδυσε τα πάντα πάνω στον ωραίο, και νέο, και δυνητικά παντοδύναμο έρωτα σου, αφού σου αρέσει ο τζόγος. Θέλω να δω πόσα λεφτά θα πιάσεις στη ρουλέτα. Εύχομαι να μη σε δω πανί με πανί σύντομα...
Παίρνεις ρίσκο χαμηλής απόδοσης. Στα μάτια σου μπορεί να μοιάζει σιγουράκι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα αντεπεξέλθει το άλογο στο οποίο πόνταρες, στην εν λόγω κούρσα. Μπορεί και να κρατήσει αξιοσημείωτα, σημειώνοντας για πάρτη σου νίκες που δεν περίμενες. Αλλά ενδέχεται και να κλατάρει από το πρώτο 100ρι. Σύμφωνοι, τίποτα δεν είναι σίγουρο στη ζωή. Αλλά και εσύ θα πρέπει να συμφωνήσεις, ότι τα ανοίγματα που θα κάνεις σε αυτή, δεν θα πρέπει να είναι στο κενό, χωρίς να σε νοιάζουν οι προθέσεις που πιθανόν έχει από πλευράς του. Ναι, μπορεί να είναι πραγματικα καλές. Αλλά να αποδειχτούν εξωφρενικά λίγες απέναντι σου, και δεν ξέρω κατά πόσο θα είσαι έτοιμη να συμβιβαστείς με έναν πήχυ πολύ κατώτερο των προσδοκιών σου. Μήπως, να βρεις ένα στοίχημα που να μη μοιάζει με αποστολή αυτοκτονίας;
Ένα αγόρι είναι, όχι όλη σου η ζωή, ξεκόλλα! Και σταμάτα να με κοιτάζεις με μάτια που πετάνε φωτιές και βλέμμα που, αν σκότωνε, θα ημουν νεκρός εδώ και ώρα. Get a life, ειλικρινά! Δεν ξέρω ποιές ανασφάλειες και κενά στη ζωή σου καλύπτεις, ούτε πόσο μεγάλα αποδεκνύονται τα προσωπικά σου χάσματα, αλλά να ξέρεις, δεν πείθουν και δεν αρκούν. Και αυτό επειδή μιλάμε για τη ζωή σου. Να στο ξαναπώ; Τη ζωή σου... Για την οποία, καλώς ή κακώς είσαι υπεύθυνη, και την οποία δεν θα πρέπει να εκχωρείς στο σύνολο της σε κανέναν. Όσο κι αν η ίδια θεωρείς επιβεβλημένη ή και φυσιολογική τη σχετική παραχώρηση εξουσιών, στην ουσία αυτή δεν δείχνει τίποτα άλλο από την αδυναμία λκαι το φόβο σου να αντιμετωπίζεις τη ζωής ου και όσα έρχονται σε αυτή μόνη σου. Πετώντας το μπαλάκι αλλού, και παράλληλα, βρίσκοντας τον βολικότερο αποδιοπομπαίο τράγο, σε περίπτωση που τα πράγματα στραβώσουν... Ναι, να το αγαπάς το αγόρι σου, να το εκτιμάς και να το έχεις ψηλά. Αλλά από αυτού του σημείου μέχρι την αναγόρευση του σε επίγειο Θεό σου, υπάρχει μία τεράστια απόσταση, που θα σε καταπιεί στη διάρκεια της, αν δεν προσέξεις. Όχι εν είδει τιμωρίας, αλλά απλής αλληλουχίας των γεγονότων και καταστάσεων της καθημερινότητας σου. Αποδεικνύοντας σου αφενός ότι «τα πάντα» είναι μία πολύ βαριά λέξη και αφετέρου πως τα ηνία μπροστά από αυτή τα κρατάς εσύ, και τα παραχωρείς άκρως προσωρινά μόνο εκεί που πρέπει, σε άτομα δηλαδή που σε βάθος χρόνου έχουν αποδειχτεί άξια εμπιστοσύνης. Ρίχνοντας ταυτόχρονα και κλεφτές ματιές στο δρόμο...source:marymary.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου