ΜΗΝ ΣΚΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Και πού το κάνεις, τι καταλαβαίνεις; Το στομάχι σου μονίμως σε διαταραχή, οι άσπρες τρίχες που εμφανίζονται να μη σε κολακεύουν καθόλου, και η ψυχούλα σου διαρκώς να προσπαθεί να αποκρούσει τα εχθρικά βέλη, που τις πετάνε όλοι, έχει και εσένα να αντιμετωπίσει. Το αξίζεις όλο αυτό; Όχι, πες μου, για να καταλάβω το σκεπτικό σου. Η ζωή είναι δύσκολη, φίλη μου, το ξέρεις και το ξέρω, αποδέξου το ευθύς εξ αρχής για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Και βάλε δεύτερη πρόταση αναφοράς στην προμετωπίδα των μαθημάτων υπνοθεραπείας το ότι, αν συνεχίσεις έτσι, θα έχεις πολλά περισσότερα προβλήματα να ασχοληθείς από το να ψάξεις τη βαφή μαλλιών που θα καλύψει καλύτερα το προαναφερθέν χρωματικό πρόβλημα.
Αν γίνεται να μην σκας; Ναι, χωρίς να γίνεσαι και εντελώς αναίσθητη, πηγαίνοντας στο άλλο άκρο. Γίνεται δηλαδή, να προσπαθήσεις να τη δεις τη φάση αλλιώς, όχι απαραίτητα με ψεύτικη αισιοδοξία, αλλά τουλάχιστον λίγο πιο φωτεινή, με μεγαλύτερα ψήγματα δυναμικότητας, και διάθεσης αντιμετώπισης των κρίσεων, παρά οριστικής παράδοσης των όπλων και βύθισης στη μελαγχολία. Για αυτό σου λέω, κούλαρε και δες το αλλιώς:
Η φάση όπως είναι, είναι. Τα πράγματα διαμορφώνονται κατά έναν συγκεκριμένο τρόπο, που δεν μπορείς να ελέγξεις στο παραμικρό τις περισσότερες φορές. Πριν να πάθεις την κρίση πανικού και να αρχίσει αν αναζητάς τα λεξοτανίλ, μήπως να προσπαθήσεις να το χωνέψεις, και εν συνεχεία να δεις πώς θα το διαχειριστείς; Πιο σοφό και οργανωμένο αν θέλεις το βρίσκω…
Γίνεται πρόβλημα, αν έτσι το θεωρήσεις. Η αντιμετώπιση κάθε τι εκ μέρους σου είναι και εκείνη που θα το προσδιορίσει σε μεγάλο, αν όχι τον μεγαλύτερο βαθμό. Και αν τα βάλεις κάτω όλα και μετρήσεις τα κουκιά με ψυχραιμία, μπορεί και να δεις ότι φτάνουν και περισσεύουν προκειμένου να τα βγάλεις πέρα, αντί μέσα στην τρέλα σου, να χάσεις το μέτρημα, και μαζί του, τα αβγά και τα πασχάλια…
Θες αλλαγή; Ξεκίνα από σένα. Αν δεν πάρεις γενναίες αποφάσεις, και αν δεν προσαρμόσεις πρώτη τον εαυτό σου σε ό,τι προσπαθείς να αντιμετωπίσεις, να αλλάξεις, να διαχειριστείς, πώς ακριβώς πιστεύεις ότι θα ενσκήψει με επιμέλεια πάνω από το όποιο ζήτημα; Αν προσπαθείς να τα βγάλει πέρα, σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση, λυπάμαι, αλλά θα ηττηθείς και μάλιστα οικτρά. Και τότε να δεις πάλι νέα δράματα…
Πάψε να ζεις με το φόβο της αποτυχίας. Αφενός γιατί όλα γίνονται για κάποιο λόγο, και αυτό δεν είναι αμπελοφιλοσοφία, αλλά πραγματικό δίδαγμα ζωής, αφού πάντα τα καλύτερα είναι μπροστά σου, φτάνει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά για να τα πάρεις πρέφα. Και αφετέρου γιατί η λέξη «αποτυχία» πρέπει να εξοβελιστεί από το λεξικό σου και να αντικατασταθεί με την «χαμένη ευκαιρία». Περί αυτού πρόκειται και δες το έτσι, μπας και μπορέσεις να καθησυχαστείς και να πάρεις τα πράγματα στο χαλαρότερο mode. Λες και υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει αποτύχει στη ζωή του, οπότε θα είσαι η πρώτη και τελευταία στον κόσμο. Έλεος, κοπελιά...
Βρίσκε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Ναι, μπορεί να δυσκολεύεσαι με όλη τη μαυρίλα που έχεις φέρει να κατοικοεδρεύσει στο κεφαλάκι σου, αλλά πίστεψε με, δεν βγαίνει αλλιώς. Αν δεν δώσεις και η ίδια την ώθηση στον εαυτό σου να ανακαλύψει τα απαιτούμενα εκείνα ποσοστά φωτεινότητας, που θα σου δώσουν το κουράγιο να βάλεις μπροστά τις μηχανές σου προς έξοδο από τις εκάστοτε κρίσεις, δεν πρόκειται να απεμπλακείς ποτέ εξ αυτών. Είναι και θέμα διάθεσης ή, ακόμη καλύτερα, κυρίως θέμα διάθεσης. Βάλε το καλά στο μυαλό σου αυτό…
Το τέλος του κόσμου δεν έρχεται ποτέ. Πόσο μάλλον από ένα μεμονωμένο γεγονός ή συμβάν, όσο ισχυρά κι αν κινδυνεύει να σε πλήξει. Τα χειρότερα είναι πάντα πολύ περισσότερα εκεί έξω, και μη νομίζεις ότι δεν δύνανται να χτυπήσουν και τη δική σου πόρτα. Μόνο να εύχεσαι το αντίθετο μπορείς. Για αυτό, αντί να συμβιβαστείς και να εγκαταλείπεις τη μάχη, θεωρώντας ότι δεν έχει νόημα, φρόντισε να ανασυντάσσεσαι και να επιστρέφεις με ακόμη μεγαλύτερη ώθηση, ακόμη κι αν γνωρίσεις ότι θα βγεις χαμένη στο τέλος. Δεν θα πεθάνεις κιόλας, ούτε θα χάσεις την υπόσταση σου. Χαλάρωσε δηλαδή…
Ζήσε τη στιγμή. Αν καθόσουν να σκεφτείς λογικά, και να αναλογιστείς ότι ο χρόνος που έχεις στη διάθεση σου σε καμία περίπτωση δεν είναι απεριόριστος, θα έβλεπες αλλιώς τα πράγματα. Αλλάζοντας οπτική σε πρώτη φάση και συνειδητοποιώντας σε δεύτερη ότι δεν μπορείς να ζήσεις μία ζωή μέσα στον πανικό και την πίκρα, καταστρέφοντας τον εαυτό σου. Δίνοντας στο κάθε τι την αξία που του αναλογεί, υπομένοντας τις ήττες σου, πανηγυρίζοντας δεόντως τις νίκες σου, και αντιμετωπίζοντας κάθε μέρα ξεχωριστά, σαν να είναι κάτι το εντελώς καινούριο. Μόνο έτσι μπορείς να ζήσεις, και αυτή την επιλογή πρέπει να χάνεις, για να μη χάνεις τις μέρες σου. Είναι τόσο απλή η αλήθεια αυτή, που ίσως για αυτό το λόγο δεν μπορείς να τη χωνέψεις στην εντέλεια της, αλλά σε συμβουλεύω να το κάνεις και σύντομα μάλιστα. Δεν ξέρεις τι χάνεις, ή μάλλον, τι έχεις μέχρι τώρα χάσει, φίλη μου. Γύρνα τούμπα το καντράν και άρχισε επιτέλους να κερδίζεις κάθε στιγμή που σου αναλογεί…
source:marymary.gr