ΕΙΣΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ

Και τρελαίνεσαι, για την ακρίβεια. Και παραδίδεις ουσιαστικά τον εαυτό σου στο έλεος της, το οποίο δεν φημίζεται δα κιόλας για τη μεγάθυμη φύση του. Γιατί; Μα πολύ απλά, διότι δεν μπορείς χωρίς αυτόν. Και αυτός, το μήλο της έριδος, έχοντας συνειδητοποιήσει το λαυράκι που του έλαχε, φρόντισε να αγκιστρωθεί επάνω σου και να σε εκμεταλλευτεί, στραγγίζοντας μέχρι και την τελευταία σταγόνα συναισθήματος που μπορείς να θρέψεις για ανθρώπινο ον. Αδίστακτο στη σύλληψη, αδρό στα αποτελέσματα, δεν συμφωνείς;

Και από εκεί και πέρα, τι συμβαίνει; Χεράκι χεράκι, προχωράτε αυτό το πράγμα, προκειμένου να εκμαιεύσει όσα περισσότερα μπορεί ο ένας από τον άλλο, και πολλαπλασιάζοντας το βαθμό της εξάρτησης και από τις δύο πλευρές, τόσο όσο απαιτείται για να βεβαιωθείς (κυρίως εσύ, μη γελιέσαι) ότι ναι, βρίσκεται προσδεδεμένος στο άρμα σου και δεν πα’ να κάνει και πράγματα που δεν σου αρέσουν, είναι εκεί, δικός σου και δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσει. Όπως το παράσιτο δεν εγκαταλείπει ποτέ τον ξενιστή του και ο ναρκομανής τη δόση του. Αυτή είναι η πλέον παραστατική περιγραφή που μου έρχεται στο μυαλό για εσάς τους δυο. Και τα σημάδια; Κάνουν κρα από χιλιόμετρα, και επιτείνουν το βαθμό της δικής μου θλίψης και της δικής σου κατάστασης:

• Κάνεις τα πάντα για αυτόν, ακόμη και όσα δεν δυσκολεύεται ή θα μπορούσε με ευκολία να εκτελέσει. Δουλάκι κανονικό δηλαδή, και στις περισσότερες των περιπτώσεων, απλά συνεχίζεις να προθυμοποιείσαι να συνεχίσεις έτσι, γιατί είναι το αγόρι σου. Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν;
• Υποχωρείς πάντα υπέρ των δικών του απόψεων ή των θελήσεων, και κατόπιν συσσωρεύεις μέσα σου θυμό, απογοήτευση και οργή, τα οποία, που θα πάνε, θα τον βρουν τον δρόμο προς την επιφάνεια. Και τότε θα εύχεστε και οι δυο να μην επέτρεπες να περνάει πάντα το δικό του…
• Αισθάνεσαι πάντα υπεύθυνη για τις συμπεριφορές, πράξεις και παραλείψεις του, και πολλές φορές χρεώνεσαι μέρος τους, εις το όνομα της αγάπης, φυσικά.
• Και εν συνεχεία; Τι πιο από απλό το να φορτωθείς τα δικά του θέματα και προβλήματα, να τα εγκολπώσεις ως δικά σου και να σχηματίσεις ένα ωραιότατο βουνό, που είναι έτοιμο να σε θάψει από κάτω του. Πόσο άνετα μπορείς να νιώσεις με αυτό, αλήθεια;
• Επιτρέπεις ανεύθυνη και ασυλλόγιστη συμπεριφορά εκ μέρους του, σε οικονομικό (τρελά έξοδα για τα οποία έχεις κι εσύ λόγο), σωματικό (απλώνει χέρι πάνω σου) ή συναισθηματικό επίπεδο (τσιλιμπουρδίζει ανενδοίαστα δεξιά κι αριστερά). Και ο ίδιος αισθάνεται όχι απλά ελεύθερος, αλλά και βέβαιος ότι θα γυρίζει πάντα σε σένα, τη μία και μοναδική, που θα του τα συγχωρείς όλα.
• Βλέπεις ότι δυσκολεύεσαι να εκφράσεις τα θέλω και τα συναισθήματα σου, ακόμη κι όταν εκείνος στο ζητά. Κι αυτό, γιατί συχνά συγκρούονται με τα δικά του, γεγονός που είναι το τελευταίο πάνω στον κόσμο που θα επιθυμούσες.
• Θες να ξέρεις συνέχεια το που βρίσκεται και τι κάνει (και αυτός το αντίστοιχο), υπό τη μορφή υστερίας όμως, γεγονός που οδηγεί σε καβγάδες και εντάσεις.

Θα αναρωτιέσαι, γιατί δεν ονομάζω τη σχέση αυτή απλής εξάρτησης από πλευράς σου και μόνο. Για τον απλούστατο λόγο, ότι και ο ίδιος είναι προσκολλημένος επάνω σου, και τόσο όσα λέει ή κάνει, όπως και όσα δεν λέει ή δεν κάνει είναι άμεσα εξαρτημένα από σένα. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης, η οποία ξεφεύγει ακούσια από τον έλεγχο σου και οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο κόλλημα της βελόνας του κοντέρ σε σταθερή ταχύτητα καταπάνω του. Ο ίδιος είναι ο μοναδικός προορισμός, και η απόλυτη στοχοθεσία σου, και τίποτα δεν μπορεί να γυρίσει το τιμόνι προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση. Δεν είναι ότι δεν μπορείς, αλλά ότι δεν θέλεις. Και γιατί δεν είσαι καλά, αφού όλα γίνονται υπό την απόλυτη συναίνεση σου; Διότι επιτρέπεις κάθε είδους εκτροχιασμό εκ μέρους του και τσαλαπάτημα των συναισθημάτων και της ψυχικής σου σταθερότητας σε δεύτερο επίπεδο, υπό τη μοναδική αίρεση της διατήρησης ενός αυθαίρετου οικοδομήματος με εξαιρετικά σαθρά θεμέλια, υπό το οποίο έχεις στεγάσει το σύνολο της ζωής σου. Όταν όμως οι βροχές μετατραπούν σε καταιγίδες και οι ασθενείς άνεμοι σε κυκλώνες, τότε θα διαπιστώσεις πόσο ανεπαρκές είναι το καταφύγιο σου αυτό για να μπορέσει να περισώσει το ο,τιδήποτε. Το καλό είναι ότι μπορεί και να ξυπνήσεις και να βάλεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, και τους δεσμούς εξάρτησης εκεί που τους ταιριάζει. Το κακό, ότι όλο αυτό θα σου αφήσει ένα τεράστιο κενό, το οποίο δεν ξέρω κατά πόσο θα έχεις τη νηφαλιότητα και ψυχραιμία να αναπληρώσεις και καλύψεις, χωρίς το μόνιμο δεκανίκι σου. Εκεί τις απαντήσεις θα τις δώσεις μόνη σου και εύχομαι να είναι οι σωστές, διαφορετικά σε βλέπω να ξαναμπαίνεις στο ίδιο τριπάκι από την αρχή και με μεγαλύτερη ένταση. Φαύλος κύκλος; Πες το και έτσι. Με δυστυχώς καμία έξοδο διαφυγής…
source:marymary.gr