ΜΗΠΩΣ ΖΗΤΑΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ

Το ερώτημα του τίτλου είναι καθαρά φιλοσοφικό, και εξυπηρετεί τη ροή του κομματιού που διαβάζεις τώρα. Προφανώς και είναι πρόθεση μου να υποστηρίξω την καταφατική, και με τα δύο χέρια ναι, ναι, σίγουρα, βεβαίως, ακριβώς αυτό, απάντηση, η οποία α) έχει φέρει το αγόρι σου στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, β) εσένα σε αμηχανία, καθώς αδυνατείς να διακρίνεις το πρόβλημα και γ)τη σχέση σου έτοιμη να μας χαιρετήσει (αυτό το πρόβλημα). Γιατί όχι απλά δεν θα έπρεπε να αναρωτηθείς αν ζητάς υπερβολικά πολλά από την εκάστοτε σχέση σου (σιγά μην εξαιρούνταν η τωρινή). Αλλά κατά πόσο τη στραγγαλίζεις τοιουτοτρόπως και με τα δυο σου χέρια.

Σαν δέντρο που θέλει να αναπνεύσει είναι. Αν του στερήσεις το νερό και το οξυγόνο, ένα ένα τα φυλλαράκια του θα μαραθούν, θα κιτρινίσουν και θα πέσουν. Και το ίδιο, σιγά σιγά θα ξεραθεί. Όπου δέντρο βάλε τη σχέση σας και όπου φυλλαράκια τα αποθέματα υπομονής. Του αγοριού σου και μόνο. Αφού αυτός τραβά το ζόρι και το κάρο στην ανηφόρα μαζί, ντε! Για να αρχίσει να μπαίνει το νερό στο αυλάκι και να μην σας φάει η φυλλοξήρα λοιπόν, δες πώς μπορείς να καταστήσεις εαυτή και τις συμπεριφορές σου κανονικό περονόσπορο, και άρχισε τη θεραπεία με λιπάσματα, άμεσα λέμεεεε:
Τον θες κάθε μέρα απίκο. Απόλυτα λογικό μωρέ, δεν δουλεύει 15 ώρες τη μέρα, και σε δύο δουλειές μάλιστα για να τα βγάλει πέρα, τι πιο φυσικό από το να πρέπει το 5ωρο-6ωρο που του μένει για ύπνο (βλέπεις, δεν κάνω καν λόγο για ελεύθερους χρόνους και άλλα τέτοια φαιδρά) να το περνάει αποκλειστικά και μόνο με το ζουζουλίνι του; Όχι μόνο το απαιτείς, αλλά στήνεις και ωραιότατους καβγάδες, κατεβάζεις και τα τηλέφωνα και του κάνεις ωραιότατα μούτρα, μέχρις ότου ο τηλεφωνητής σου φουλάρει με εξαντλημένα μηνύματα συγγνώμης. Έλεος, κοπελιά…
Πρέπει να είναι διαρκώς ντούρος. Ακόμη και μετά την προαναφερθείσα ημέρα, ακόμη και αν σέρνεται στα πόδια του και απλά θέλει να κάτσει λίγο στον καναπέ, όοοοχι, θα εκτελέσει πρώτα και τις 80τόσες στάσεις του Κάμα Σούτρα, με εσένα ως αντικείμενο ηδονής του, και μετά ας κάνει ό,τι θέλει. Γιατί πολύ απλά, δεν δικαιούται να μην θέλει σεξ όποτε το γουστάρεις εσύ. Οφείλει να σε ικανοποιεί πάντα (και παντού) και με Duracell επιδόσεις, αλλιώς τι σόι άντρας είναι; Βλέπεις, δεν μιλάω ούτε σχολιάζω…
Ο κόσμος του πρέπει να είσαι εσύ και μόνο. Οικογένεια; Εμπάργκο κανονικό. Φίλοι; Κομμένοι. Κοινωνική ζωή; Υπέροχο ανέκδοτο. Αφού έχει εσένα, τι τα θέλει όλα τα άλλα τα περιττά και αδιάφορα; Μπορείς να τα αναπληρώσεις κάλλιστα, και θα το κάνεις ακόμη και με το ζόρι. Δεν θα του ζητήσεις και το λόγο, και αν έχει αντίρρηση, ας τολμήσει να πει κάτι και θα του δείξεις εσύ. Όχι, δεν είσαι ούτε παρανοϊκή ούτε κτητική σε σημείο αρρώστιας. Απλά ζητάς στοργή και κατανόηση, γιατί είσαι η κοπέλα του…
Όλα, πρέπει να στα προσφέρει όλα. Και στο μέγιστο βαθμό: και δωράκια και απολαύσεις και όλα τα χατήρια καμωμένα, και πρέπει να σκέφτεται τι επιθυμείς πριν καν εσύ του το ζητήσεις. Διαφορετικά, τι είδους αγόρι σου είναι; Οφείλει να είναι πανταχού παρών, και βέβαια να φροντίζει να μην κακοκαρδιστείς ποτέ. Άχου το μωρέ…
Οι δικές του ανάγκες, σε δεύτερη μοίρα. Όχι μωρέ τι λες, δεν είσαι εσύ αυτή που τον έχεις σφιχταγκαλιάσει σαν μέγγενη και δεν του επιτρέπεις να κάνει βήμα προς την ικανοποίηση των δικών του θέλω. Καλύπτεσαι πίσω από ένα «ό,τι θέλει ας κάνει, δεν τον έχω και δεμένο» έχοντας φροντίσει εκ των προτέρων να τον δεσμεύσεις με ασταμάτητο ψυχολογικό και μη πόλεμο, ούσα ενδόμυχα σίγουρη για το ότι δεν πρόκειται να κάνει ούτε βήμα. Ούτε να κουνηθεί από τη θέση του για την ακρίβεια, πλάι σου, διαρκώς στις υπηρεσίες σου. Τι, θέλει κι αυτός πράγματα; Ελεύθερος είναι μωρέ ο καημένος, έχει παράπονο κιόλας;
Τα συναισθήματα του πρέπει να συμπλέουν με τα δικά σου. Για την ακρίβεια, τα τελευταία ελέγχουν με τηλεκοντρόλ τα πρώτα και δεν τους επιτρέπουν να κάνουν βήμα, χωρίς τη δική τους έγκριση ή εντολή. Δεν ζητάς πολλά μωρέ, απλά να σε υπολογίζει και να σε μετράει (και πίσω από αυτή τη φαινομενικά ακίνδυνη και πολύ δημοκρατική πρόταση έχεις εγκαθιδρύσει ένα ωραιότατο και στυγνότατο δικτατορικό καθεστώς, από το οποίο αν τολμά ας κάνει κιχ αποδέσμευσης). Πού είναι το πρόβλημα; Ας εκφραστεί ελεύθερα…
Θέλεις τα πάντα από αυτόν. Εκεί καταλήγει το πράγμα, εφόσον η πληγή κακοφορμίσει. Σε ένα χαίνον και πυώδες έκζεμα, το οποίο δεν μπορεί να καυτηριαστεί, για τον απλούστατο λόγο ότι επεκτείνεται προϊόντος του χρόνου και της δικής του έλλειψης αντίδρασης ή άλλως παράδοσης. Ναι, σε παιχνιδάκι τον μετατρέπεις, σε κανονικότατη μαριονέτα που κινείται κατά τις προσταγές και εντολές σου, χωρίς πιθανότητα αυτεξούσιου. Και το ζήτημα δεν είναι αν ο σκλάβος θα παραμείνει στα δεσμά του ή αν θα προχωρήσει σε επανάσταση, αλλά το αν εσύ είσαι ευτυχισμένη έχοντας απομυζήσει το σύνολο της ύπαρξης του, ζητώντας του τον ίδιο του τον εαυτό. Η απληστία και η εξουσία που μπορεί να γίνει ακόρεστη, το ηθικό δίδαγμα σύμφωνα με τις πολιτικές επιστήμες. Μία πεθαμένη, ανύπαρκτη σχέση και μία κοπέλα με τρομακτική ανασφάλεια, πολύ πολύ δυστυχισμένη, το δικό μου. Με κάθε παροχή βέβαια από το αγόρι της στα πόδια της και όλα τα σχετικά, μην το ξεχνάμε. Διαλέγεις την πρόταση που επιλέγεις να αντικρίσεις και πετάς την άλλη. Καλά ξεμπερδέματα με αυτή που θα σου μείνει στα χέρια…
source:marymary.gr