Είστε μαζί από παιδιά;

Το ζευγάρι το Πανεπιστήμιου. Ή σε μερικές περιπτώσεις κι από το σχολείο. Από τότε που σχεδόν είσασταν παιδιά ή έστω στα τελευταία χρόνια της εφηβείας, ή στην πρώιμη μετεφηβική ηλικία; Τότε είναι άλλωστε και η περίοδος η κρίσιμη, όταν οι καρδιές χτυπάνε στο δικό τους ξέφρενο ρυθμό, τα συναισθήματα μεγιστοποιούνται επί εκατό, και κάθε τι μικρό μοιάζει στα μάτια σου αχανές και τεράστιο. Τότε λοιπόν, που εσύ θέλεις σαν καλή μελισσούλα να πετάς από λουλούδι σε λουλούδι, ρουφώντας όσους περισσότερους χυμούς του μπορείς, τότε ήρθε και σε βρήκε (από κοινού με το έτερον ήμισυ, να εξηγούμαστε βέβαια) ο έρωτας ο κεραυνοβόλος. Και όχι μόνο του δόθηκες, όχι απλά παραδόθηκες αμαχητί, ούτε διέγραψες άλλες ερωτικές περιπετειούλες χωρίς δεύτερη κουβέντα, αλλά σου φάνηκε και το απόλυτα φυσιολογικό πράγμα να κάνεις. Επειδή είχες βρει ον κατάλληλο. Και από την πλευρά του, ναι, συνέβαινε το ίδιο. Το ξέρεις.
Και έτσι πέρασαν τα χρόνια, και δεν το πήρατε χαμπάρι, και φτάσατε λίγο πριν τα 30, ή στα 30something σας, με τα ρετάλια των πρωτογενών σας συναισθημάτων να ανεμίζουν στον αέρα, τη φθορά να έχει διαβρώσει το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής σας ακτογραμμής, και οι ίδιοι να κοιτάζετε από την αποβάθρα, χαμένοι θαρρείς στις σκέψεις σας. Οι οποίες συνοψίζονται στο κρίσιμο ερώτημα: και από εδώ και πέρα, τι;

Τα πράγματα ξεκάθαρα στο μυαλό. Η βιολογική ηλικία είναι ένα δεδομένο. Ο χρόνος που έχετε περάσει μαζί ένα δεύτερο. Και όσα έχετε ζήσει, τα περισσότερα ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη σας. Κάποτε όμως έρχεται και το πλήρωμα του χρόνου, όπου θα πρέπει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις και να προχωρήσετε ευθεία, σε κρίσιμα σταυροδρόμια. Από κοινού ή όχι, είναι άλλο ζήτημα…. Φτάνει μόνο απλά να το έχεις ξεκάθαρο ως concept στο μυαλό σου, και να μην πέσεις, αιφνιδιασμένη τάχα, από τα σύννεφα.


Κρίσιμες αποφάσεις. Αν θέλεις να το αναβάλεις για αργότερα, καλώς. Αυτή σου η πράξη δεν πρόκειται να μεταβάλλει πάντως τα προαναφερθέντα δεδομένα, ούτε να αναιρέσει το ότι έχετε κυριολεκτικά μεγαλώσει παρέα. Αν θεωρείς λοιπόν ότι είσαι οκ όπως είσαι με το αγόρι σου και ότι μπορείτε να συνεχίσετε στο ίδιο τέμπο, έχει καλώς και με γεια σου με χαρά σου. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι απλά αφήνεις για το μέλλον το αναπόφευκτο…

Κουτσουρεμένα συναισθήματα. Ε ναι! Και μεταβάλλονται και εξελίσσονται στο χρόνο. Μπορεί να ωριμάσουν όμορφα και φυσιολογικά, μπορεί όμως και να σαπίσουν και να πέσουν στο έδαφος μαραμένα. Όπως και να έχει, το αρχικό πάθος θα έχει αρχίσει να τρεμοσβήνει και οι αναμνήσεις ενδέχεται να μην είναι αρκετές για να αποτελέσουν τη συγκολλητική ουσία που θα διατηρήσει το δεσμό σας ανέπαφο. Κανείς δεν λέει ότι πρέπει σώνει και ντε να ψάχνεσαι και να υπεραναλύεις καταστάσεις, γιατί ως γνωστόν, όσο πιο πολύ σκαλίζεις, τόσο περισσότερο βρίσκεις. Αλλά και πάλι, αυτό δεν αναιρεί τα προλεγόμενα, κοπελιά…

Κι από πλευράς του, τι; Το έχεις ποτέ κουβεντιάσει αληθινά σοβαρά μαζί του; Τον έχεις ρωτήσει ψύχραιμα κα αποφασιστικά τη γνώμη του για το πού οδηγείτε από κοινού το  καράβι σας; Ακόμη κι αν ο ίδιος δεν έχει αντίρρηση να το αφήσει να αρμενίζει μεσοπέλαγα, χωρίς να πιάσει λιμάνι, ούτε καν να βυθιστεί αύτανδρο, δεν θεωρείς ότι είναι κάτι που θα έπρεπε να ξέρεις; Στο λέω, γιατί τα καταπιεσμένα συναισθήματα, και όλα αυτά που έχουν λείψει από τη ζωή του με μία τόσο μακρόχρονη δέσμευση σίγουρα είναι περισσότερα από σένα, όχι επειδή είναι κάτι special και ξεχωριστό, αλλά γιατί στα αγοράκια η αντίστοιχη προβολή γίνεται με εξαιρετικά μεγαλύτερη ένταση από ότι στις γυναίκες. Λέγεται και ελλείπουσα ωριμότητα, και ναι, πρέπει να το συζητήσετε όσο είναι καιρός…

Η ώρα της κρίσης. Όπως και να χει το ζήτημα, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και αν θες να διασφαλίσεις ότι η κατάσταση της μεταξύ σας σχέσης θα παραμείνει όχι απλά ακέραιη, αλλά τουλάχιστον θα πλεύσει σε ήρεμα νερά, οφείλεις να προβληματιστείς. Θέτοντας το ζήτημα σε στερεή και ουσιαστική βάση, αμφισβητώντας πράγματα και καταστάσεις, ερχόμενη σε σύγκρουση με τις βεβαιότητες σου και πάντως, μη επαναπαυόμενη σε κάτι που απλά διαιωνίζεται, εάν δεν υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη. Δεν θέλω να σε προϊδεάσω, ούτε να σε τρομάξω, αλλά δύο είναι οι πιθανοί δρόμοι που θα κληθείς να ακολουθήσεις, από ένα σημείο κι έπειτα: είτε κάποια περαιτέρω επισημοποίηση της σχέσης σας (και δεν εννοώ καν γάμο, και μία απλή μετακόμιση μαζί ή γνωριμία των οικογενειών σας έχει το ίδιο νόημα, αλλά κάτι θα πρέπει να γίνει και να σπάσει η ευθεία γραμμή που απειλεί να σας πεθάνει στην ανία της), κάτι εν πάση περιπτώσει υποδηλωτικό της σχέσης σας, είτε καλώς η κακώς, το χώρισμα των τσανακιών σας, και το να ακολουθήσετε ξεχωριστούς δρόμους. Δεν λέω ότι πρέπει σώνει και καλά να τρίβεστε στην γκλίτσα του τσοπάνη. Επισημαίνω, ωστόσο, το ότι από ένα σημείο και ύστερα, με τις κοινές σας εμπειρίες να υπερβαίνουν αυτές που θυμάσαι από μόνη σου, θέλετε δεν θέλετε θα πρέπει να προβείτε και σε ξεκαθάρισμα καταστάσεων, όσο οδυνηρό κι αν ακούγεται αυτό, και στο ξεσκέπασμα της νεφελώδους ομίχλης, που σας εγκλωβίζει σε μία μεσοβέζικη κατάσταση, από την οποία όχι απλά δεν μπορείτε να ξεφύγετε, αλλά χάνετε σε προσωπικό και αμοιβαίο εκατέρωθεν κεφάλαιο, αναλισκόμενοι στη διαχείριση της. Το αξίζετε πιστεύεις; Δεν θα το έλεγα… Δεν θες να είσαι ξεκάθαρη με το άλλο σου μισό; Προφανώς, φαντάζομαι… Και από εκεί και πέρα; Από εκεί και πέρα, φίλη μου, εύχομαι να είσαι έτοιμη και για τα καλύτερα και για τα χειρότερα. Να δεχτείς και να αποδεχτείς. Στο κάτω κάτω, πρόκειται για τη μισή σου ζωή, την οποία, όποια κι αν είναι η έκβαση, σίγουρα δεν θα μπορέσεις να πετάξεις στα σκουπίδια. Αλλά θα κρατήσεις όσα πρέπει να μείνουν ως τιμαλφή, και εφόδια για τη συνέχεια. Όπως κι αν έχει αυτή…
source:marymary.gr