Το ξέρουμε: ζούμε σε έναν υπέροχο πλανήτη, γεμάτο υπέροχα και
θαυμαστά μέρη. Τα περισσότερα από αυτά δεν θα τα επισκεφτούμε εύκολα,
αλλά δεν μπορείς να μην τα βλέπεις και θαυμάζεις, ούτε να μη γνωρίζεις
την ύπαρξη τους, μένοντας έκπληκτος από την ομορφιά και μαγεία που
ασκούν, κόβοντας σου την ανάσα. Αν ωστόσο πιστεύεις ότι τα έχεις δει όλα, κάνεις λάθος. Πέραν όλων
των πρακτικά ανεξερεύνητων περιοχών του πλανήτη μας, υπάρχουν και άλλες,
πολύ πλησιέστερες στο σύγχρονο πολιτισμό, άγνωστες ωστόσο στο ευρύ
κοινό. Πρόκειται για θαυμαστά κρυμμένα μέρη, από την άποψη όχι της
απομόνωσης τους, αλλά της μη γνώσης τους στο ευρύ κοινό, με
συγκλονιστικές ιδιαιτερότητες που τα κάνουν μοναδικά, και τα οποία
στοιχηματίζω ότι δεν έχεις ξανακουσει καν. Για να μην πω ότι αγνοούσες
παντελώς και την ύπαρξη τους. Θαύμασε και μείνε με ανοιχτό το στόμα
ελεύθερα, ε και μετά κάνε όνειρα και σχέδια για το πιο θες να δεις από
κοντά ελεύθερα. Η εποχή άλλωστε το επιτρέπει ακόμα, για να μην πω το
επιτάσσει κιόλας:
Δεν πρόκειται απλά για μία ακόμη ιδιαίτερη παραλία, αλλά για έναν
ορμίσκο στη νοτιοδυτική Αυστραλία, στο νησί Whitsunday, που τα νερά του
έχουν αυτό ακριβώς το πάλλευκο χρώμα. Το μυστικό έγκειται στη μοναδική
στο είδος της ανά τον κόσμο άμμο που βρίσκεται στο βυθό του όρμου αυτού,
και η οποία αποτελείται κατά 98% από πυρίτιο, δίνοντας του έτσι τη
μοναδική αυτή όψη ανάμειξης του λευκού με το γαλάζιο. Η άμμος αυτή
επιπλέον συγκρατεί ακόμη λιγότερη ποσότητα νερού από το συνηθισμένο,
γεγονός που σημαίνει ότι τα πόδια σου θα βγουν από το νερό μετά το
μπάνιο πρακτικά χωρίς τον παραμικρό ερεθισμό. Ποιος δεν θα θελε να ρίξει
μια βουτιά εκεί;
Πολύ κακή μετάφραση από τα αγγλικά, αλλά δίνει τέλεια το νόημα αυτού
που θέλω να περιγράψω: βρίσκεται στα ανοιχτά του Belize, και δεν
πρόκειται για απότομα βαθιά νερά, αλλά για τη μεγαλύτερη υποθαλάσσια
σπηλιά στον κόσμο. Το μήκος της καλύπτει περί τα 5 χιλιόμετρα, όλων κάτω
από την επιφάνεια του νερού, ξεκινώντας από τα 200 μέτρα, και φιλοξενεί
πάνω από 4500 διαφορετικά είδη θαλάσσιας ζωής. Για τους μανιακούς
φυσιοδίφες και τους λάτρεις των καταδύσεων και του scuba diving, νομίζω
δεν έχει καλύτερο. Και για σένα, αν είσαι φαν της περιπέτειας και των
πιο extreme πραγμάτων και καταστάσεων…
Στα ανοιχτά των ακτών της παγωμένης Ισλανδίας, εκεί όπου δεσπόζουν
εκτός από τα παγωμένα νερά και μεγάλες εκτάσεις πάγου, βρίκεται ο εν
λόγω γλυπτός σχηματισμός από πέτρα. Πέραν το αξιοπερίεργου του πώς η
πέτρα πήρε το συγκεκριμένο σχήμα, και διατηρείται αναλλοίωτη παρά τους
θυελλώδεις ανέμους και τα κύματα που υπάρχουν στην περιοχή, το
Hvitserkur αποτελεί μία απολιθωμένη απεικόνιση ενός θαλάσσιου τέρατος
που μόλις βγαίνει από τη θάλασσα, σύμφωνα με τις διηγήσεις των ντόπιων.
Και χωρίς αυτές, πάντως, παραμένει εντυπωσιακό…
Λέω να μην αλλάξω χώρα για λίγο, και να παραμείνω σε αυτό το δίκτυο
απομονωμένων σπηλιών, σε απόσταση μόλις 200 χιλιομέτρων από την
πρωτεύουσα Ρέυκιαβικ, οι οποίες περιέχουν αμέτρητες ποσότητες
κρυσταλλωμένου πάγου, διαμορφωμένου μέσα σε έναν ολόκληρο παγετώνα. Το
θέαμα, εκτός από απίστευτα παγωμένο (για την ακρίβεια, περί των 30-35
βαθμών υπό το μηδέν), είναι και μοναδικά όμορφο, η δε ισλανδική
κυβέρνηση για να τις διατηρήσει ανέπαφες έχει καθιερώσει ετήσιο όριο έως
5000 επισκέπτες σε αυτές ετησίως. Προλαβαίνω;
Πρόκειται στην κυριολεξία για ένα τεράστιο κομμάτι ασβεστόλιθου,
καρφωμένου στο κέντρο της βαθύτερης λίμνης των ΗΠΑ, Crater, στο βόρειο
Oregon. Πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε πριν από 6000 χρόνια κατόπιν
ηφαιστειακής έκρηξης (οι ομοιότητες με το ηφαίστειο της Σαντορίνης,
εμφανείς), και λατρευόταν ως ιερός τόπος από τους αυτόχθονες Ινδιάνους,
οι οποίοι συνήθιζαν να θάβουν σε αυτό τους αρχηγούς τους, μέχρι την
εκδίωξη τους από τα απέραντα γειτονικά δάση και εξόντωση τους από τους
«πολιτισμένους» αποίκους. Παρ’ όλα αυτά, η ύπαρξη του δεν είναι ευρέως
γνωστή, ακόμη και στις ΗΠΑ, και έτσι, η φυσική του ομορφιά παραμένει,
όπως μπορείς να διαπιστώσεις, αναλλοίωτη…
Τι το ιδιαίτερο έχει το εν λόγω ηφαίστειο της Ινδονησίας Μα το ότι
έχει τρεις κρατήρες, στην κορυφή των οποίων βρίσκεται από μία λίμνη, με
διαφορετικό χρώμα η κάθε μία! Το απίστευτο γεγονός οφείλεται ασφαλώς
στην έκλυση διαφορετικού τύπου αερίων από κάθε κρατήρα, καθότι το
ηφαίστειο θεωρείται ιδιαίτερα ενεργό, καθώς και στη διαφορά των
γεωλογικών σχηματισμών και των σχετικών πετρωμάτων ένθεν και έξωθεν του
καθενός. Α, και αν είσαι φαν του ποδηλάτου, σε ενημερώνω ότι η πρόσβαση
είναι ελεύθερη, και μπορείς να ποδηλατήσεις άνετα στις άκρες του κάθε
κρατήρα, με δική σου, όπως σημειώνεται, ευθύνη. Έτοιμη για μεγάλες
συγκινήσεις;
Ο θρύλος λέει ότι τα νερά της λίμνης Natron στην νοτιοδυτική
Τανζανία, μπορούν να μετατρέψουν τα ζώα σε πέτρες. Κι αν αυτό σου
φαίνεται να κινείται στα όρια της επιστημονικής φαντασίας, η αλήθεια
είναι ότι η υψηλή περιεκτικότητα των εδαφών που την περικλείουν σε κάλιο
και θειούχο φώσφορο, πέραν του ότι της δίνουν ένα μαγευτικό κόκκινο
χρώμα, ιδανικό για ατελείωτες selfies, δεν σε κάνουν αυτό που λέμε να
πεθαίνεις κιόλας για να κολυμπήσεις στα νερά της. Με ένα pΗ που κινείται
στα επίπεδα του 3,7-4, δηλαδή ελαφρώς όξινο, καταλαβαίνεις ότι δεν
είναι αυτό που λέμε κατάλληλο για το δέρμα σου…
Δεν πρόκειται για τεράστια κομμάτια πάγου, ούτε καν για φυσικό
γεωλογικό σχηματισμό. Αλλά για αχανείς τσιμεντόλιθους, επικαλυμμένους με
ασβέστη, η ύπαρξη των οποίων στη μέση του πουθενά στην πεδιάδα του
Boulder, στο Colorado, δεν δικαιολογείται από κανένα άλλο γεωλογικό
δεδομένο σε απόσταση άνω των τριών χιλιάδων χιλιομέτρων. Παραμένουν
πάντως εξαιρετικά δημοφιλείς, ειδικά στους επίδοξους αναρριχητές, που
τους επισκέπτονται, παρά την εξαιρετικά απόκρημνη φύση τους, καθ’ όλη τη
διάρκεια του χρόνου, ενώ το θέαμα ειδικά το χειμώνα, όταν και
καλύπτονται από χιόνι, είναι πραγματικά ανατριχιαστικά μαγευτικό, σαν
απολιθωμένο…
source;marymary.gr
Όρμος Whitehaven
Η μεγάλη μπλε τρύπα του Dean
Hvitserkur
Σπηλιές Vatnajokull
Το νησί του Μάγου
Ηφαίστειο Κelimutu
Λίμνη Natron
Τα Flatirons
source;marymary.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου