Τα λάθη που αποδεικνύονται μοιραία για τις σχέσεις σου!

Ε ναι, και βέβαια δικά σου λάθη, ποιού άλλου ακριβώς; Και δεν φταίω εγώ που σε παίρνω από τα μούτρα, αλλά εσύ, που αφενός κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις και αφετέρου με τα ίδια σου τα ωραία χεράκια βγάζεις τα ματάκια σου, εις ότι αφορά τον δεσμό που αναπτύσσεις με κάθε έλλογο ον εκεί έξω. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στα γκομενικά, και την απόχη που απλώνεις για να περισυλλέξεις κάθε τι διαθέσιμο. Μιλάω για όλο το φάσμα των σχέσεων που αναπτύσσεις, φιλικές, κοινωνικές, επαγγελματικές, και οι οποίες δυστυχώς για σένα αποδεικνύονται χωλές εν τη γενέσει τους, λυμφατικές και λειψές, με συντομότατη δυστυχώς ημερομηνία λήξης.

Τι πάει στραβά; Πολλά και διάφορα, και δεν ξέρω από πού να πρωτοξεκινήσω. Η κοινή συνισταμένη τους ωστόσο είναι μία, και αναφέρεται στο πλέγμα των συμπεριφορών και πεποιθήσεων σου, οι οποίες, όταν δεν αποτελούν τον ανθρωποδιώχτη, απλά στέλνουν μακριά τους ανθρώπους από τη ζωή σου. Όχι γιατί το επέλεξαν, όσο γιατί το προκάλεσες σε πρώτη φάση:

Είσαι πρώτα εσύ και μετά όλοι οι άλλοι. Που σημαίνει κάτι παραπάνω από απλά δείγματα αγνού, ανόθευτου εγωισμού που και παρταλισμού συνάμα. Τα αυτάκια σου είναι κλειστά στις έξωθεν φωνές, όταν το σήμα που λαμβάνουν δεν έχει άμεση επίπτωση σε σένα την ίδια. Με άλλα λόγια, η κοσμάρα σου επικρατεί πάσης άλλης λογικής φωνής, και υπερκαλύπτει κάθε προοπτική ανάπτυξης ενός δεσμού με το οποιοδήποτε ανθρώπινο πλάσμα τύχει στο δρόμο σου, κάτω από οιεσδήποτε συνθήκες: απλά και μόνο γιατί ο δεσμός προϋποθέτει δύο άτομα, και εσύ διαθέτεις μόνο τον εαυτό σου, εξαφανίζοντας το έτερον ήμισυ της ένωσης. Για τέτοια μοναχοφαγία μιλάμε. Και μετά απορείς γιατί, παρ’ όλα αυτά, παραμένεις νηστική…

Ξέρεις μόνο να λαμβάνεις, και όχι να προσφέρεις. Στα έχω ξαναπεί: η μαγική εξίσωση «δούναι και λαβείν» πρέπει να τηρείται σε χρυσή ισορροπία, κάτω από κάθε κόστος. Και δεν εννοώ κανένα βαρυσήμαντο φυσικό νόμο, διαφορετικό του απλούστατου ότι πρέπει να γνωρίζεις και ναδίνεις στους αανθρώπους πράγματα, διαφορετικά δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να παίρνεις ξανά και ξανά και ξανά. Δυστυχώς, το σύνδρομο του κακομαθημένου παιδιού δεν έχει ακόμη αποχωρήσει από πάνω σου, με αποτέλεσμα να απομυζάς με ευχαρίστηση μεν τον κόπο και τα συναισθήματα των άλλων, αλλά να απαξιοίς όταν η βελόνα της ζυγαριάς δείχνει ότι είναι πλέον η σειρά σου να κάνεις παιχνίδι. Και μπορεί μεν να λες πάσο, αλλά σύντομα θα αντιληφθείς ότι θα έχεις μείνει μόνη σου στο τραπέζι…

Είσαι ανειλικρινής και άτομο μη εμπιστοσύνης. Να μεταφράσω; Δεν τηρείς τον λόγο σου, όταν τον δίνεις, μεταξύ λόγων και πράξεων σου υπάρχει πάντα μία διακριτή απόσταση, η οποία δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια επαφής με τους άλλους, και γενικά, θεωρείς σωστό και σίγουρα ωφέλιμο για σένα την ίδια να πράττεις κατά το δοκούν ό,τι σε συμφέρει, αδιαφορώντας παντελώς όχι μόνο για το όποιο αίσθημα αξιοπιστίας σου, αλλά και για το κακό που μπορείς να προξενήσεις με αυτή σου τη στάση. Και οι άλλοι μπορεί να πιαστούν κορόιδα μία και δυο φορές, αλλά την Τρίτη σίγουρα θα σε στείλουν να παίξεις αλλού τα παιχνιδάκια σου. Και άντε να αναρωτιέσαι μετά τι έφταιξε…

Έχεις απίστευτα υψηλές προσδοκίες. Λες και αποτελείς την υπέρτατη κριτή των πάντων, κάτω από κάθε συνθήκη, θέτεις δυσθεόρατους πήχεις, τους οποίους ακόμη και οι πιο καλόπιστοι άνθρωποι που μπορείς να συναναστραφείς αδυνατούν να ξεπεράσουν. Οι περισσότεροι, βέβαια, απλά εγκαταλείπουν την προσπάθεια σύντομα, όταν καταλαβαίνουν ότι έχουν να κάνουν με ένα παράλογο και βαθύτατα απαιτητικό άτομο, το οποίο δεν χαρίζεται σε κανέναν και τίποτα, και πάντως, με το οποίο δύσκολα μπορεί να αναπτύξεις δεσμούς αμοιβαίου σεβασμού. Απλά γιατί τον έχεις καταργήσει a priori με τη στάση σου…

Αφήνεις όλη την προσπάθεια στην άλλη πλευρά. Εκφάνσεις της φάσης αυτής; Δεν απολογείσαι, ποτέ και για τίποτα. Δεν προσπαθείς να αναιρέσεις τις τυχόν δυσάρεστες συνέπειες των πράξεων σου. Δεν σε ενδιαφέρει να διατηρήσεις επαφή, αν ο άλλος δεν κάνει το πρώτο βήμα. Είσαι η απόλυτη θεότητα, που καθένας οφείλει να προσκυνά άνευ ετέρου και δεν θα κάτσεις και να χαλάσεις τη ζαχαρένια σου σε τελική. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος σου έχει φυτέψει τα συγγενείς ιδέες στο μυαλό, γνωρίζω ωστόσο ότι δύσκολα θα βρεθεί άτομο που να δεχτεί να τον φτύνεις τόσο απροκάλυπτα και να πιστεύει ότι βρέχει. Για αυτό και θα βρεθείς σύντομα να μην ξέρεις πού να διαθέσεις το σάλιο σου…
source;marymary.gr