Οι σκέψεις που δηλητηριάζουν κάθε προσπάθεια σου!

Πολύ μπερδεμένα τα έχεις στο μυαλό σου, κοπελιά. Θεωρείς ότι η επιτυχία και η συνακόλουθη χαρά; Ευτυχία; Ηθική ικανοποίηση; Ό,τι από αυτά κι αν κυνηγάς, όπως κι αν τα κυνηγάς, είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά συντονισμένων κινήσεων και εναρμόνισης του σύμπαντος κατά τις προσωπικές σου επιθυμίες. Έχεις βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο, κατά μαγικό τρόπο, που ωστόσο δεν αλλάζει το φυσικό αποτέλεσμα: και αυτό είναι ότι το όλο σύστημα δεν θα μπορέσει να κινηθεί, παρά μόνο με κάποιο εξίσου ευφυές ταχυδακτυλουργικό. Και επειδή δεν σε κόβω για επίγονο του Χουντίνι, καλά θα κάνουμε να γυρίσουμε στο άλογο που καλείται να τραβήξει το βάρος: την προσπάθεια.
Από εκεί ξεκινά και τελειώνει κάθε τι, μη γελιέσαι. Είτε λέγεται κούραση σωματική και ψυχική, είτε επένδυση χρόνου και κόπου, είτε αντίληψη και συντονισμός των κινήσεων σου βάσει αυτών. Όλα γύρω από την ευρύτερη έννοια της προσπάθειας κινούνται, Αυτή είναι που ευτυχεί ή ατυχεί, και μοιραία οδηγεί στην επιτυχία ή αποτυχία, την οποία έχεις θέσει ως υπέρτατο και μοναδικό σκοπό της κοσμοθεωρίας σου. Σαμποτάροντας την έτσι εκ ων προτέρων, ακριβώς γιατί είτε παραγνωρίζεις είτε αγνοείς το βασικό συστατικό της στοιχείο… Για να το γνωρίσεις λίγο καλύτερα, κάτσε δες τα παιχνιδάκια του μυαλού σου που την αδρανοποιούν και μπλοκάρουν. Μετατρέποντας το άτι κούρσας σου σε κουτσό άλογο και κάθε επιδίωξη σου να καταλήγει πάντα με τον ίδιο οικτρό τρόπο:
Δεν έχω τις κατάλληλες ευκαιρίες. Μπάστα πια με τις αδικημένες απ΄τα ζωή, που η κακούργα μοίρα τους έδειξε το πιο σκληρό πρόσωπο της! Τις ευκαιρίες, καλό μου κορίτσι, δεν στις προσφέρει κανένας στο πιάτο. Τις δημιουργείς! Και βάσει αυτών, οργανώνεις και τη συνολική σου προσπάθεια. Και ακόμα κι αν κάποιοι μπορεί να βρίσκονται ελέω Θεού και ανθρώπων σε καλύτερη pole position, αυτό δεν σημαίνει και ότι διαθέτουν την απόλυτη φόρμουλα για να σαρώσουν την πίστα. Δεν παίζει ρόλο το σημείο αφετηρίας, αλλά η συνολική πορεία. Κατάλαβες; Κι αυτή μόνη σου τη διαμορφώνεις…

Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο. Ε, αν δεν ξέρεις, μην το λες καν, κάτσε στην ησυχία σου και μην μας πρήζεις τζάμπα! Χωρίς ρίσκο ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται. Συνεπώς, μην περιμένεις ότι χωρίς να βρέξεις ποδαράκι, θα περάσεις στην απέναντι πλευρά του ποταμού. Το αβρόχοις ποσί μας έχει τελειώσει εδώ και καιρό. Και δυστυχώς, σπάνια πια γνωρίζεις εξαρχής που θα σε βγάλει ο δρόμος. Το θέμα είναι να έχεις τα άντερα να τον πάρεις, έστω και με τα φώτα ομίχλης στο φουλ. Από εκεί θα κριθεί και η ένταση της όλης προσπάθειας…
Πάντα κάτι με κρατάει πίσω. Όλοι έχουμε και τα κρατήματα μας, και τις υποχρεώσεις, και τα βάρη, που μοιάζουν να βαραίνουν σημαντικά σε κάθε νέα αρχή και προσπάθεια. Το να αποδέχεσαι μοιρολατρικά την ύπαρξη σου, προσδεδεμένη διαρκώς στο άρμα τους, δεν θα σου προσφέρει την παραμικρή απελευθέρωση. Είναι το πώς και πότε θα απαλλαγείς έστω και εν μέρει από την παρουσία τους, ακριβώς για να μπορέσεις να προχωρήσεις ελεύθερα μπροστά. Ναι, θέλει και ταλέντο και πρότερη εμπειρία, το αναγνωρίζω. Μήπως όμως πρέπει από κάπου να ξεκινήσεις, για να έχεις συνολικά ελπίδες;
Δεν θα τα καταφέρω έτσι κι αλλιώς. Μαγευτική προσέγγιση, συνδυάζουσα δύο σημαντικότατα στοιχεία: από τη μία, την αποβολή οποιουδήποτε άγχους, καθώς η ακινησία συνιστά το βασικότερο χαρακτηριστικό της γνώρισμα, και από την άλλη την παραμονή σε ένα καθεστώς διαρκούς αταραξίας, όπου κανείς και τίποτα δεν πρόκειται να σπάσει τη νιρβάνα σου. Η παραίτηση εκ των προτέρων, με την προσμονή σε κάποιο θαύμα που θα σου λύσει τα χέρια, συγγνώμη που στο χαλάω, δεν πρόκειται να φέρει ποτέ το παραμικρό στη ζωή σου. Τα κατεβασμένα χέρια δεν φέρνουν επιβραβεύσεις και η έλλειψη ιδρώτα δεν θα ξεπλυθεί από κανέναν από μηχανής Θεό. Μείνε συνεπώς εκεί που είσαι, και μην κλαίγεσαι από πάνω, Γκέγκε;   
Είμαι η καλύτερη και με πολεμούν. Πιάσαμε και το άλλο άκρο, αυτό στο οποίο θεωρείς η ίδια εαυτόν ιδιοφυία, αδικημένο από τη ζωή, του οποίου το ταλέντο και η αξία έχουν παραγνωριστεί από το σύστημα, το οποίο σε πολεμάει διαρκώς. Πέραν του γραφικού της όλης υπόθεσης, το όλο κόμπλεξ ανωτερότητας γυρίζει ευθέως μπούμερανγκ για δύο λόγους: αφενός επειδή σε καταδικάζει σε μία χωλή και λίγη προσπάθεια, που στα μάτια σου είναι υπεραρκετή για να σε οδηγήσει εκεί που θες, αφετέρου αυτοπεριορίζεσαι σε έναν κύκλο αυτοθαυμασμού και οίησης, που σαμποτάρει από μόνος του κάθε σχετική απόπειρα, ακριβώς επειδή φαντάζει αποκρουστικό στις καταστάσεις και τα πρόσωπα που προσπαθεί να επηρεάσει. Και τα δύο δεν πρόκειται να φέρουν το άλογο στην ορθή θέση. Ούτε κάτι από τα παραπάνω. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να αποβάλεις όλες τις δολοφονικές σκέψεις που αναχαιτίζουν οιαδήποτε προσπάθεια σου, και πριν από αυτό, να αναγνωρίσεις τη σημασία και αξία της ως τέτοια. Είδες για να με επηρεάζεις πώς ακολούθησα κι εγώ το δικό σου παράδειγμα; Φρόντισε να εκπέσεις αυτού, μπας και δεις άσπρη μέρα, τερματίζοντας έστω και σε σχετικά κακή θέση, για αρχή, την προσωπική σου ιπποδρομία, όσο τα στοιχήματα είναι ακόμη ανοιχτά…
source:marymary.gr