Ανάμεσα στη πρώην και την επόμενη σχέση!

Είτε είσαι σχεσάκιας είτε όχι, το μεσοδιάστημα που μεσολαβεί από το τέλος μιας σχέσης, στην έναρξη της επόμενης, σου φαίνεται πιο δύσκολο και οδυνηρό από το ίδιο το τέλος αυτό καθεαυτό. Και αυτό γιατί λίγο περπατάς στα χαμένα, λίγο προσπαθείς να επουλώσεις τις πληγές σου, μη γνωρίζοντας αν ψάχνεις κάτι καινούριο ή όχι, λίγο αναζητάς παρηγοριά αλλά δεν ξέρεις από πού, λίγο δεν ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι, για να τελειώνουμε.
Είναι κατανοητό, μη φοβάσαι. Ακόμη και οι καλύτεροι σύμβουλοι σχέσεων δυσκολεύονται να προσδιορίσουν όχι μόνο το αποδεκτό μεσοδιάστημα μεταξύ δύο σχέσεων, αλλά και τη διαχείριση των συναισθημάτων που κυριαρχούν σε αυτό, και παίρνουν το σχήμα ενός τεράστιου κουβαριού, από το οποίο δεν ξέρεις πώς να ξεμπλέξεις. Και μπορεί να μην είμαι επαγγελματίας του είδους, ίσως και ο πλέον ακατάλληλος για να δώσω συμβουλές, αλλά στο βαθμό που ξέρω και μπορώ, ναι, έχω έναν σχετικό τυφλοσούρτη, και μπορώ να στον παρέχω, στο βαθμό που ούτε κακό θα σου κάνει αν τον εφαρμόσεις, και μπορείς κάλλιστα να τον ξεχάσεις, με το που θα ολοκληρώσεις την ανάγνωση του κομματιού αυτού:

• Πάρε το χρόνο σου για να πενθήσεις αυτό που τέλειωσε. Ακόμη κι αν το κυρίαρχο συναίσθημα μέσα σου είναι η ανακούφιση, πίστεψε με, το τέλος απαιτεί ένα σχετικό διάστημα ώστε να κατακάτσει μέσα μας, και αν το αποδεχτούμε ως τέτοιο. Το έχουν ανάγκη όλοι οι άνθρωποι. Για αυτό και μη φοβηθείς ούτε να πονέσεις, ούτε να κλάψεις. Θα έρθουν και τα δύο, και αποτελούν απαραίτητες διαδικασίες στην όλη φάση της επούλωσης.
• Μην μπεις κατευθείαν σε νέα σχέση. Το να βάλεις ένα τσιρότο πάνω στην αιμορραγούσα πληγή, δεν θα κάνει το αίμα να σταματήσει. Το να καταφύγεις βιαστικά σε ένα υπόστεγο που θα διακρίνεις, δεν θα κάνει την καταιγίδα να σταματήσει, απλά θα σε στεγνώσει πρόσκαιρα. Μόνο αδυναμία χαρακτήρα δείχνει η σχετική σου πράξη, και ανικανότητα να μείνεις μόνη. Και θλιβερό και αναποτελεσματικό, απλά γιατί τα προηγούμενα σημάδια θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και θα στοιχειώσουν πολύ σύντομα τη νέα σχέση υποκατάστατο…
• Αναγνώρισε τα συναισθήματα σου. Και πάλεψε μαζί τους, ώστε να τα διαχειριστείς. Το να τα κρύβεις κάτω από το χαλί, δεν σημαίνει ότι δεν θα ξεπεταχτούν σε κάποια ανυποψίαστη στιγμή σου. Τώρα που πονάς περισσότερο είναι η ώρα να βρεθείς ενώπιον τους, ώστε να καθαρίσεις και να αποτοξινωθείς από αυτά. Πώς ακριβώς θεωρείς ότι θα μπορέσεις να δημιουργήσεις νέα, σε τελική ανάλυση;
• Κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν και μόνο. Μην καταπιέσεις τον εαυτό σου, άρχισε να συναντάς περισσότερο τους φίλους σου, πήγαινε τακτικότερα στην οικογένεια σου. Οι σταθεροί δεσμοί και οι στιγμές χαλάρωσης και ψυχαγωγίας είναι το καλύτερο αναλγητικό και ταυτόχρονα ηρεμιστικό στα ανταριασμένα κύματα που μαίνονται μέσα σου, Μήπως είναι καιρός να πας στο νησάκι με την κολλητή σου, που ανέβαλες εδώ και τόσο καιρό;
• Κατέβασε ρολά και απόκλεισε από τις σκέψεις σου το πρόσωπο που μόλις έφυγε από τη ζωή σου. Μην ανατρέχεις σε ενθύμια και αναμνηστικά και κόψε το stalking στα social media. Είπαμε, βρίσκεσαι σε διαδικασία αποτοξίνωσης, και κάθε είδους ναρκωτικές ουσίες χρήζουν αποκλεισμού και απαγόρευσης από το αίμα σου. Για λόγους αυτοσυντήρησης, αν μη τι άλλο…
• Ρίξτο την εργασιοθεραπεία. Είναι η ώρα να ανακαλύψεις τον πιο παραγωγικό και δημιουργικό σου εαυτό, που είχες ξεχάσει και παραμελήσει επί μακρόν. Επιδόσου σε όσα αγαπάς και είχες αφήσει πίσω, και βγάλε τον εαυτό σου μέσα από αυτά, ακόμη κι αν δεν συνιστούν αυστηρά μέσα βιοπορισμού. Από πότε έχεις να εξασκήσεις τα αγαπημένα σου χόμπι, επί παραδείγματι; Γιαααα να ξαναπαίρνουμε μπρος…
• Ανακάλυψε από την αρχή τον εαυτό σου. Ναι, κάπου τον έχασες στην πορεία και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι τον συνταίριαξες με αυτόν κάποιου άλλου, παραμερίζοντας τη μοναδικότητα σου. Βρες τον από την αρχή και αγάπησε τον εξαρχής. Σου το οφείλεις και αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ για ένα νέο ξεκίνημα…

Θα έχει δυσκολίες και ζόρια, δεν αντιλέγω. Αλλά και είναι η μόνη λύση απέναντι στη στασιμότητα και την απραξία. Φρόντισε να εκμεταλλευτείς κάθε λεπτό του χρόνου που θα μεσολαβήσει μέχρι ο έρωτας να σου χτυπήσει και πάλι την πόρτα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να είσαι εσύ περισσότερο έτοιμη. Και δυνατή, ώστε να ανταποκριθείς στις νέες προκλήσεις και δυσκολίες, που κάθε τέτοιο εγχείρημα εκ φύσεως περιλαμβάνει. Τότε θα είσαι και πάλι πραγματικά έτοιμη να ξαναδοθείς ολοκληρωτικά και να παραδοθείς σε αυτό που είναι να ζήσεις χωρίς απωθημένα, ερωτηματικά και συμβιβασμούς…
source:marymayr.gr