ΜΑΘΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΨΥΧΗ

«Αγαπάτε αλλήλους» μάθαμε εξ απαλών ονύχων στα Θρησκευτικά ότι επέτασσε ο καλός Χριστούλης, με την αγάπη για τον πλησίον μας να είναι μία εκ των βασικών υποχρεώσεων του ανθρώπινου γένους, και του καθενός μας ξεχωριστά. Καθότι όλοι είμαστε εξ ορισμού καλοί, με μόνη διαφορά το ότι ορισμένοι έχουν επιλέξει να εκπέσουν σε κάτι χειρότερο, από το οποίο οι υπόλοιποι έχουμε την ευθύνη να τους βγάλουμε και να τους οδηγήσουμε στον ίσιο δρόμο. Κάπως έτσι δηλαδή, το νόημα σε γενικές γραμμές σου λέω, γιατί δεν με λες και καθηγητή Θεολογίας (σίγουρο αυτό…)

Και τώρα έρχεται η στιγμή που θα ξεσηκώσω τη μήνι των θρησκευτικών οργανώσεων, τις αρές και το κράξιμο των πιο θρησκευομένων από εσάς, και γενικά θα αρχίσω να βαδίζω στα μονοπάτια του Αντίχριστου κατά τη μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας κ. Λουκά, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Πρέπει να μοιραστώ μαζί σου την τραγική αλήθεια. Και αυτή ξέρες ποια είναι, κοπελιά; Το ότι το «αγαπάτε αλλήλους» ναι μεν, μπορεί και να το παλέψεις να το εφαρμόσεις. Αλλά όχι για όλους.
Δυστυχώς εκεί έξω υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων, που επιλέγουν να παρασιτούν επάνω στους άλλους, μολύνοντας και δηλητηριάζοντας ό,τι καλύτερο έχουν να δώσουν και να προσφέρουν. Χωρίς να σε ενδιαφέρουν οι αιτίες και οι αφορμές τους. Γιατί απλά δεν μπορείς να ασχολείσαι με τα ψυχολογικά της παιδικής ηλικίας και το γενεαλογικό δέντρο του καθενός, έχεις και σημαντικότερα πράγματα να κάνεις. Και δυστυχώς είναι παντού. Άδειες ψυχές που περιφέρονται σαν νεκροζώντανοι, έτοιμοι να ρουφήξουν σαν ζόμπι κάθε ικμάδα ενέργειας και καλής προαίρεσης από μέσα σου. Τους βλέπεις καθημερινά και συνοψίζονται στις εξής κατηγορίες, εύκολα εύκολα:

• Οι ζηλόφθονοι. Που σε ζηλεύουν μέχρι θανάτου, τόσο γα αυτό που είσαι, όσο και για αυτά που έχεις κατακτήσει, και είναι εκεί απλά για να σου μετριάσουν τη χαρά, να σε στεναχωρήσουν, ακόμη και να στην αφαιρέσουν. Αυτό θα δώσει στους ίδιους την ευτυχία…
• Οι εγωιστές. Οι μέχρι θανάτου όμως, που νομίζουν ότι το σύνολο του σύμπαντος περιστρέφεται γύρω από την αφεντομουτσουνάρα τους, και δεν διατίθενται να κάνουν ούτε τετραγωνικό εκατοστό πίσω από εκεί που στέκονται. Απλά γιατί είναι αυτοί και άλλος κανένας. Μακριά…
• Οι φαντασμένοι. Που πιστεύουν ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό, και πάντως, ανώτερο όλων εσάς των κοινών θνητών, κοιτώντας σε από το θρόνο τους με ένα υπομειδίαμα απαρέσκειας. Ξουτ…
• Οι μίζεροι. Που τους φταίνε τα πάντα, όλο το σύμπαν έχει συνωμοτήσει εναντίον τους για να καταστούν δυστυχισμένοι, κυκλοφορούν με τη μούρη κατεβασμένη μέχρι το πάτωμα και είναι εκεί μόνο και μόνο για να σε κάνουν να νιώσεις το ίδιο νταουνιασμένη, όσο και αυτοί. Γιατί να το κάνεις στον εαυτό σου;
• Οι άπληστοι. Που τα θέλουν όλα για πάρτη τους, νομίζοντας ότι μπορούν να μονοπωλήσουν ακόμη και τις ζωές ανθρώπων που κυκλοφορούν γύρω τους. Πρέπει να τους δίνεις αναφορά για το που είσαι και τι κάνεις μέρα και νύχτα, ενώ αν απλά δεν το κάνεις, θα αντιμετωπίσεις την οργή και την περιφρόνηση τους. Κάνε το ίδιο…
• Οι βδέλλες. Το ακόμη χειρότερο στάδιο, που έχοντας ολική έλλειψη οποιασδήποτε ζωής, βρίσκονται μόνιμα προσκολλημένοι πάνω σου, προσπαθώντας να ζήσουν μέσα από σένα. Απομυζώντας σε από κάθε ενέργεια και διάθεση να ζήσεις η ίδια…
• Οι ψυχικά ασταθείς. Που η διάθεση τους μεταβάλλεται ανάλογα με τον καιρό, την ώρα και το δευτερόλεπτο, και οι οποίοι φροντίζουν να μην σου επιτρέπουν να δεις τις διαθέσεις τους παρά μόνο όταν το επιθυμούν. Που είναι συνήθως και όταν θα μπορέσουν να σε φέρουν σε δύσκολη θέση. Τόσο απλά…
• Οι κακιασμένοι. Που δεν έχουν καλή κουβέντα για κανένα, που δεν διστάζουν να κατακρίνουν ακόμη και σένα, κρύβοντας την κακία τους κάτω από το πέπλο της άκρατης ειλικρίνειας. Γίνε ειλικρινής με τη σειρά σου, και στείλε τους από εκεί που ήρθαν.

Όσο και να προσπαθήσεις να το παλέψεις με τις συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων, είναι χαμένος κόπος. Και στο λέει κάποιος που έχει φάει τα μούτρα του άπειρες φορές, και όχι, δεν γράφει το συγκεκριμένο κομμάτι υπό το καθεστώς βρασμού ψυχικής ορμής. Κάθε άλλο. Με απόλυτη νηφαλιότητα και έχοντας σκεφτεί καλά το ζήτημα, καταλήγω στο λογικό συμπέρασμα: κάποια στοιχεία του χαρακτήρα δεν αλλάζουν. Είναι εκεί και παραμένουν εδραιά, απλά και μόνο γιατί ο φορέας τους κατά βάθος τα επικροτεί και τα υποστηρίζει. Το να προσπαθείς να τα βελτιώσεις, απλά θα τα ενδυναμώσει και θα σε τρομοκρατήσει χειρότερα. Το μέγεθος της σήψης που έχει εξαπλωθεί στα ενδότερα της ψυχής των εν λόγω ανθρώπων είναι τέτοιο, που δεν μπορεί να ιαθεί από κανένα θεραπευτικό άγγιγμα κάποιου άλλου (οπότε όχι και το δικό σου), παρά μόνο με ολική αναμόρφωση και διάπλαση χαρακτήρα που οι ίδιοι πρέπει να αποφασίσουν. Για αυτό, και μόλις μπεις στο εύρος επιρροής τους, άρχισε να απομακρύνεσαι ή να τους βάζεις στον πάγο αργά αλλά σταθερά. Για να μην κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να σε καταλάβουν και κυρίως, για να μπορείς η ίδια να συνεχίσεις να αναπνέεις. Ελεύθερα και σταθερά. Αφήνοντας τους να διαπραγματευτούν μόνοι τους το σκοτάδι που έχει εξαπλωθεί πάνω τους…
source:marymary.gr